"Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ" ΚΑΙ ΟΙ ΒΥΤΙΝΙΩΤΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ

«Την ευθύνη για το ότι η ελληνική γη είναι σπαρμένη με τάφους και ερείπια, τη φέρουν μόνο οι ξένοι ιμπεριαλιστές και οι Έλληνες υπηρέτες τους…»

Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο. Σχέδιο του Πάμπλο Πικάσο

.

Σαν σήμερα το 1952 άφησε την τελευταία του πνοή από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος ο Νίκος Μπελογιάννης, ένα από τα επιφανέστερα στελέχη της ελληνικής Αριστεράς, σε ηλικία 37 ετών. Γεννημένος το 1915 στην Αμαλιάδα, ενστερνίσθηκε από τα εφηβικά του χρόνια τις ιδέες της Αριστεράς και πάλεψε σε όλη του τη ζωή για αυτές. Ακολούθησε σπουδές στη Νομική, αλλά δεν τις ολοκλήρωσε ποτέ, λόγω αποβολής από τη σχολή για τις ιδέες του. Η ζωή του σημαδεύθηκε από εξορίες, παρανομία και βασανιστήρια, στοιχεία που σημάδεψαν τη μετεμφυλιοπολεμική Ελλάδα του Διχασμού μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς, με ολέθριες συνέπειες για την εξέλιξη της χώρας.

Αποκορύφωμα της δράσης του ήταν η δίκη του στο στρατοδικείο της Αθήνας και η καταδίκη του εις θάνατον με την κατηγορία της κατασκοπείας, γεγονός που κινητοποίησε προσωπικότητες της Αριστεράς εντός και εκτός Ελλάδος. Χιλιάδες διαμαρτυρίες και τηλεγραφήματα απ’ όλο τον κόσμο ζητούσαν τη ματαίωση της εκτέλεσης. Διεθνούς φήμης καλλιτέχνες όπως ο Τσάρλι Τσάπλιν, συγγραφείς όπως ο Σαρτρ, ο Κοκτώ, ο Μπενουά, Γάλλοι υπουργοί, ο ίδιος ο στρατηγός Ντε Γκώλ, πρόεδροι ακαδημιών και ακυρωτικών δικαστηρίων, έστειλαν τηλεγραφήματα εναντίωσης στις εκτελέσεις. Αυτό ανάγκασε την κυβέρνηση Πλαστήρα να εξαγγείλει ότι η απόφαση δεν θα εκτελεσθεί. Ακόμα και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σπυρίδων Βλάχος, ζήτησε από το Βασιλιά να μη γίνουν εκτελέσεις δηλώνοντας: «Έχω συγκλονιστεί απ’ το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο κι από των πρώτων Χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή».

Αμέσως μετά το τέλος της απολογίας του, δέχθηκε από μία συγκατηγορούμενή του ένα γαρύφαλλο. Το πρόσωπό του φωτίστηκε και χαμογέλασε. Αυτή την εικόνα, αμέσως μετά την απολογία, απέδωσε στο πασίγνωστο σκίτσο του ο Πάμπλο Πικάσο.

Ωστόσο, και υπό την πίεση του αμερικανικού παράγοντα, που εκδηλωνόταν στο πρόσωπο του προκλητικότατου Αμερικανού πρέσβυ Πιουριφόι, ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του εκτελέσθηκαν στις 4:12 το πρωί της Κυριακής 30 Μαρτίου 1952 στο Γουδί.

Την ίδια ημέρα ο εξόριστος στον Αϊ-Στράτη ποιητής Γιάννης Ρίτσος θα γράψει το ποίημα:

"Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο"

«Σήμερα το στρατόπεδο σωπαίνει.
Σήμερα ο ήλιος τρέμει αγκιστρωμένος στη σιωπή
όπως τρέμει το σακάκι του σκοτωμένου στο συρματόπλεγμα.
Σήμερα ο κόσμος είναι λυπημένος.
Ξεκρέμασαν μια μεγάλη καμπάνα και την ακούμπησαν στη γη.

Μες στο χαλκό της καρδιοχτυπά η ειρήνη.
Σιωπή. Ακούστε τούτη την καμπάνα. Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους
το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη
ΟΧΙ ΔΕ ΣΟΥ ταιριάζει εσένα Μπελογιάννη τούτο το σιωπηλό πένθος
τούτες οι μαύρες κορδέλες άκρη – άκρη στο φουστάνι της άνοιξης
[...]
τούτο το πράσινο σαπούνι που λιώνει ξεχασμένο στη σκάφη θολώνοντας το νερό.
Για σένανε είναι οι μεγάλες σάλπιγγες, τα μεγάλα τύμπανα
οι μεγάλες καμπάνες και οι μεγάλες παρελάσεις
ο μεγάλος όρκος των λαών πάνω στο φέρετρό σου
η μεγάλη μέρα της τριάντα του Μάρτη

που μπαίνει στο καινούργιο εορτολόγιο των ηρώων και των μαρτύρων της ειρήνης.
[…]
Έφυγες τώρα Νίκο ανάβοντας μ’ ένα γαρύφαλλο από φλόγα το κουράγιο του κόσμου,
ανάβοντας την ελπίδα στην καρδιά των λαών, ανάβοντας τους αστερισμούς της ειρήνης στο στερέωμα του κόσμου, πάνω απ’ τις πεδιάδες τις σπαρμένες κόκαλα.
Έπεσες, Νίκο, με τα’ αυτί σου κολλημένο στην καρδιά του κόσμου,
ν’ ακούς τα βήματα της λευτεριάς να βαδίζουν στο μέλλον, ν’ ακούς το μέλλον να ξεδιπλώνει εκατομμύρια κόκκινες σημαίες
πάνω απ’ το γέλιο των παιδιών και των κήπων
[…]
Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.
Μ’ ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία.
Μ’ ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώσει
[…]

Αυτό που κάνει το Νίκο Μπελογιάννη επίκαιρο στο παρόν ιστολόγιο, πέρα από τους αγώνες του για τις ιδέες του, είναι η εκ μητρός καταγωγή του από το χωριό μας. Η μητέρα του Βασιλική, το γένος Νικολάου Μπέλμπα, ήταν εγγονή του Θεόδωρου Μπέλμπα, ο οποίος κατέβηκε στην Ηλεία μαζί με τους υπόλοιπους Βυτιναίους το 19ο αιώνα και απέκτησε επτά γιους. Το οξύμωρο είναι ότι ο τόπος καταγωγής της μητέρας του υπήρξε ανέκαθεν ένα κατ' εξοχήν συντηρητικό χωριό με αντικομμουνιστική παράδοση. Ο πατέρας του καταγόταν από τα Τσίπιανα.

Παρά το βάρβαρο θάνατό του σε τόσο μικρή ηλικία, ο Μπελογιάννης μπορεί να θεωρηθεί τυχερός άνθρωπος. Είχε την τύχη και την τιμή κατά τη διάρκεια της ζωής του, κυρίως δε στις δίκες του, να υπερασπισθεί με πάθος αυτά για τα οποία πάλευε από τα εφηβικά του χρόνια σε αμφιθέατρα, δρόμους, βουνά. Το παράδειγμά του και η γενναιότητα με την οποίαν αντιμετώπισε τους κατηγόρους του και το θάνατο, έγιναν φάρος για τους συντρόφους του και κέρδισαν την εκτίμησή των αντιπάλων του. Είχε επίσης την τύχη να παλέψει για τις ιδέες του σε μια εποχή κατά την οποία αυτές πρόβαλλαν ως το ελπιδοφόρο αύριο, πριν αποδειχθούν χίμαιρα και καταρρεύσουν μια νύχτα φθινοπώρου στο Τείχος του Βερολίνου.

Πάνω από μισό αιώνα μετά την εκτέλεσή του Μπελογιάννη και σε ημέρες κατά τις οποίες ο αμερικανικός παρεμβατισμός και η αλαζονεία της υπερδύναμης θυμίζουν την εποχή του Πιουριφόι, ο ελληνικός λαός, έχοντας επουλώσει σε μεγάλο ποσοστό τις πληγές του Εμφυλίου, αναλογίζεται τα δεινά που του επέφερε η υποτέλεια και η εξάρτηση από τους ξένους "προστάτες" και βαδίζει για πρώτη φορά με γνώμονα το δικό του συμφέρον και όχι τις υποδείξεις και τους εκβιασμούς των ξένων ισχυρών. Αν σε αυτό συνετέλεσε η εκτέλεση του νεαρού Αμαλιαδαίου κομμουνιστή, τότε ο θάνατός του δεν πήγε χαμένος.

Ο "ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟΣ" ΗΛΕΙΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ

Η (υπερ)δεξιά του Κυρίου

Της ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ
Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος δεν έχει πια καμία αμφιβολία: Δημοσίως και παρασκηνιακώς ένας σκληρός πυρήνας δεσποτάδων κινείται με στόχο είτε την ευθεία αμφισβήτηση και αποδυνάμωσή του, είτε για να τον θέσει υπό ομηρία.
Παρά την ευρεία επικράτησή του, οι δυνάμεις της «υπερδεξιάς» του Κυρίου ρίχνουν γέφυρες σε σκληροπυρηνικούς θεολογικά ιεράρχες, ώστε να συγκροτήσουν ένα αντιπολιτευτικό μπλοκ, εκμεταλλευόμενοι την επιλογή του αρχιεπισκόπου να διευθύνει με συνοδικό τρόπο την Εκκλησία (...)
Το μεγάλο ερωτηματικό είναι ο μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός. Σταθερός φίλος του Ιερωνύμου, εδώ και χρόνια, ήταν πάντα στο σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων και υποστηρικτών του, ακόμη και στις εκλογές μητροπολιτών. Αυτή τη φορά στην Ιερά Σύνοδο πήγε με τους σκληρούς ιεράρχες.
Όπως επισημαίνουν αρχιερείς, ο Ηλείας μπορεί να είναι πιστός στις φιλίες του και χωρίς σκοπιμότητες, είναι όμως απρόβλεπτος και συντηρητικός. Υπενθυμίζουν ότι ήταν ο μόνος που κατά την περίοδο των σκανδάλων τόλμησε και αμφισβήτησε τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Ίσως η μόνη αιτία που τον έφερε κοντά στον Ιερώνυμο είναι η απέχθειά του για τις παραθρησκευτικές οργανώσεις και τους εκπροσώπους τους μέσα στην Ιεραρχία.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 30/03/2008

Η ΑΝΑΔΑΣΩΣΗ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΕΠΤΑ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ

Οι εικόνες του ολοκαυτώματος της Ολυμπίας την Κυριακή 26 Αυγούστου 2007 δεν είναι εύκολο να σβήσουν από τη μνήμη μας. Επτά μήνες μετά, ας δούμε σε τι κατάσταση βρίσκεται ο "κάλλιστος της Ελλάδος τόπος" και τι ενέργειες έχουν γίνει προκειμένου να αποκατασταθεί το απαράμιλλο τοπίο του.

Δάφνες και κουμαριές έχουν φυτευθεί στις όχθες του Κλαδέου, ανάμεσα στους νεκρούς κορμούς

Μία από τις μεγάλες ελιές που μεταφέρθηκαν από την Κρήτη και φυτεύθηκαν στον περιβάλλοντα χώρο του Μουσείου. Στο βάθος ο λόφος του Δρούβα, που γλύτωσε από τις φλόγες

Δεκάδες είναι τα κομμένα δένδρα γύρω από το Μουσείο

Ανθισμένες ανεμώνες, νεαρές κουκουναριές και στο βάθος το Κρόνιον

Το γεωύφασμα από γιούτα καλύπτει τις απότομες πλαγιές των λόφων. Ανάμεσα από την αραιή πλέξη του ξεπετάγεται ποώδης βλάστηση. Αργότερα θα φανούν και οι σπόροι των δένδρων και θάμνων που θα φυτρώσουν

Αυτός ο δρόμος χαρακτηριζόταν "αντιπυρική ζώνη" και καλυπτόταν από πανύψηλα πεύκα. Δεν ήταν αρκετός για να ανακόψει την ορμή της λυσσασμένης φωτιάς. Αριστερά διακρίνεται ένας -αναποτελεσματικός κι αυτός- πυροσβεστικός πυργίσκος

Άλλη μία εικόνα του γεωυφάσματος, όπου φαίνεται πώς το συγκρατούν οι κομμένοι κορμοί και πώς είναι ραμμένες μεταξύ τους οι λωρίδες που το αποτελούν

Κορμοφράγματα στην πλαγιά του Κρονίου. Η υδροσπορά έχει βοηθήσει τον ιστορικό λόφο να πρασινίσει με χλόη. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τις εκτάσεις που δεν έχουν δεχθεί την ίδια περιποίηση, εκτός αρχαιολογικού χώρου. Εκεί η βλάστηση είναι πολύ φτωχότερη έως ανύπαρκτη

Τα κυπαρισσάκια υπόσχονται σχετικά γρήγορη αποκατάσταση της βλαστήσεως. Χρειάζονται όμως την προσοχή μας και λίγο πότισμα

Η πλαγιά του Κρονίου που βλέπει προς το Στάδιο

Βολβώδη φυτά έχουν βλαστήσει, όπως κάθε χρόνο, ανάμεσα στις νεκρές πλέον ρίζες που συγκρατούν τον αδιαμόρφωτο ψαμμίτη του Κρονίου

πράσινο χρώμα που απέκτησε ο λόφος με την υδροσπορά οφείλεται στις βαμμένες ίνες γιούτας που εκτοξεύθηκαν μαζί με τους σπόρους και το νερό, για να κλείσουν τις τρύπες της αραιής υφάνσεως του γεωυφάσματος. Ήδη σε μεγάλο ποσοστό το τεχνητό αυτό πράσινο έχει ξεβάψει. Τα νήματα του υφάσματος είναι περίπου σαν σχοινί από καννάβι. Ο ζωχός αριστερά βοηθάει να γίνει αντιληπτό το πάχος του υφάσματος

Εγώ ‘μαι κείνο το πουλί που στη φωτιά σιμώνει

Καίγεται, στάχτη γίνεται, μα πάλι ξανανιώνει. (Ερωτόκριτος)

ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΠΤΙΚΟΥΣ ΣΕΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ

Γράφημα της επιταχύνσεως του σεισμού της 26ης Μαρτίου 1998 στον Πύργο

Η σεισμική ακολουθία στην περιοχή του Πύργου που είχε αρχίσει στις 14 Φεβρουαρίου του 1993 με τον κυματοειδή, μεγάλης διάρκειας σεισμό, είχε αφήσει τη σεισμολογική κοινότητα άναυδη από τη διάρκειά της. Σχεδόν κάθε εβδομάδα, τις βραδυνές ώρες, ένας ισχυρός σεισμός δονούσε την περιοχή, σπάζοντας τα νεύρα των κατοίκων, αλλά συγχρόνως θέτοντάς τους σε ετοιμότητα.
Η δραματική κατάληξή της σημειώθηκε στις 14:10 το μεσημέρι της 26ης Μαρτίου, όταν ο δίδυμος σεισμός μεγέθους 5,5 και 5,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, μικρού εστιακού βάθους και με επίκεντρο μέσα στην πόλη, στην περιοχή της Δεξαμενής, προκάλεσε σημαντικές βλάβες στα κτίρια του Πύργου και ορισμένων χωριών της ευρύτερης περιοχής. Το χρονικό διάστημα μεταξύ των δύο δονήσεων ήταν τρία λεπτά. Αυτό το χρονικό κενό, καθώς και το μοίρασμα της σεισμικής εκτονώσεως σε δύο δονήσεις αντί μιας, έσωσαν πολλές ανθρώπινες ζωές, αλλά και την περιοχή από τεράστιες καταστροφές.
Το φαινόμενο της σεισμικής ακολουθίας για πάνω από ένα μήνα και του δίδυμου σεισμού που την κορύφωσε, χαρακτηρίστηκε επιστημονικά εντυπωσιακό φαινόμενο και έκτοτε αποτελεί παράδειγμα στην επιστημονική βιβλιογραφία. Αυτό ωστόσο είχε ωθήσει τους κατοίκους να πάρουν τα στοιχειώδη μέτρα και να είναι σε ετοιμότητα για την ώρα του μεγάλου σεισμού. Υπήρξε μόνο ένα θύμα, μία ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία πέθανε από καρδιακή προσβολή.
Πολλά παλιά κτήρια της πόλεως και των τριγύρω χωριών έπαθαν ζημιές και στη συνέχεια κατεδαφίστηκαν. Σημαντικές ζημιές υπέστησαν και τα μνημειώδη κτήρια της πόλεως, όπως το Μανωλοπούλειο Νοσοκομείο, το Μητροπολιτικό Μέγαρο, οι ναοί του Αγίου Νικολάου, της Αγίας Κυριακής και του Αγίου Διονυσίου.
Η σωτηρία της πόλεως από τα χειρότερα αποδόθηκε στον προστάτη της Άγιο Χαράλαμπο, του οποίου την παρουσία βεβαίωσαν αρκετοί κάτοικοι. Για το λόγο αυτό έγινε και περιφορά της εικόνας του Αγίου στην πόλη. Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν αρκετά δύσκολα, έφεραν όμως σημαντική οικονομική ανάπτυξη και μεγάλη ανοικοδόμηση με αντισεισμικές οικοδομές. Αρκετά διατηρητέα κτήρια αναπαλαιώθηκαν, άλλα όμως, όπως το Μανωλοπούλειο και η οικία Παπαγιάννη στην οδό Ερμού, στέκουν μέχρι σήμερα βαρύτατα πληγωμένα, θυμίζοντας την καταστροφή εκείνης της ημέρας και την εξοργιστική αναξιοπιστία του Ελληνικού Κράτους και της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως. Μετά το Μάρτιο του 1993 ο Πύργος απέκτησε νέο πρόσωπο, όχι κατ' ανάγκην ωραιότερο. Η περιοχή μας από τότε δεν είναι ίδια όπως πριν.


Το σπίτι της Ψυχώναινας, βαρύτατα πληγωμένο το Μάρτη του 1998, καταρρέει από τότε λίγο λίγο με κάθε χτύπημα του Εγκέλαδου.
.

Με χρονολογία ανεγέρσεως το 1888, είναι -ήταν- ένα από τα παλιότερα πέτρινα δίπατα σπίτια του χωριού
.

Οι πέτρες έκλεισαν για πάντα την πόρτα του κατωγιού του Ματσαίικου
.

Το Ματσαίικο ήταν το μόνο σπίτι του χωριού που κατέρρευσε. Όλα τα υπόλοιπα παρουσίασαν ρωγμές και κατεδαφίστηκαν για λόγους σκοπιμότητας
.

Έπεσε το σπίτι, ερήμωσε, χάλασε και ο φούρνος. Πού να βρεθούν τεχνίτες τώρα που να χτίζουν φουρνάκια με κεραμίδι και λάσπη. Τώρα όλα είναι προκάτ

.

Το χωριό μας βγήκε και αυτό πληγωμένο από εκείνο το σεισμό. Πολλά δίπατα σπίτια του υπέστησαν λιγότερο ή περισσότερο σοβαρές ζημιές. Οι ιδιοκτήτες τους, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, προτίμησαν την κατεδάφισή τους και την ανέγερση νέων οικιών αντί της επισκευής. Τα δάνεια για ανακατασκευή ήταν πολύ ελκυστικότερα από αυτά για επισκευή. Έτσι το χωριό απέκτησε μέσα σε λίγα χρόνια πολλά νεόδμητα, αντισεισμικά σπίτια, έχασε όμως το χαρακτήρα που είχε από τη δημιουργία του πριν έναν αιώνα.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ

Δεκαετία του 1950. Οι μνήμες του πολέμου ακόμη νωπές και το χρέος να τιμηθούν οι ήρωες αδιαμφισβήτητο. Ελλείψει μνημείου πεσόντων, επτά κουτιά ντυμένα με λευκό χαρτί και τοποθετημένα κατάλληλα, παίζουν αυτό το ρόλο. Τέσσερα καλάμια και χάρτινη αλυσίδα ορίζουν το χώρο του μνημείου. Μαθητές ντυμένοι με φουστανέλλες δίνουν επισημότητα στην εκδήλωση και ο αδικοχαμένος Κώστας Καββαθάς του Προσηλιακού, με κοντά παντελόνια, έτοιμος να καταθέσει το στεφάνι από αγριολούλουδα της ανοιξιάτικης φύσης.


Οι στρατιωτικές αρχές της Ηλείας με τον Πρόεδρο Δήμο Καββαθά αριστερά. Στο βάθος αριστερά το παντοπωλείο του Θανάση Μπέλμπα (Βέκη) και το παλιό καφενείο του Παναγιώτη Καββαθά

Δύο δεκαετίες μετά, η μνήμη των πεσόντων παιδιών του χωριού παρέμενε ζωντανή, αλλά έπρεπε να τιμηθούν με μεγαλύτερη επισημότητα. Η Κοινότητα Βυτιναιίκων έστησε μπροστά από το κοινοτικό γραφείο μαρμάρινο μνημείο των πεσόντων εν καιρώ πολέμου και εν ώρα υπηρεσίας. Τα εγκαίνιά του έγιναν ανήμερα της Εθνικής Εορτής, την 25η Μαρτίου 1978.


Ο Μητροπολίτης Ηλείας Αθανάσιος, ο παπα-Γιάννης Γεωργακόπουλος και ο Δήμαρχος Πύργου Ξυστρής κατά την τελετή εγκαινίων

Οι εκκλησιαστικές, πολιτικές και στρατιωτικές αρχές της Ηλείας και ο εκπρόσωπος της Κυβερνήσεως, βουλευτής Ηλείας Αθανάσιος Κανελλόπουλος, τίμησαν με την παρουσία τους το χωριό μας και τους πεσόντες του. Φυσικά μαζική ήταν η παρουσία των χωριανών.


Ο μπαρμπα-Δήμος με τον Υπουργό Αθανάσιο Κανελλόπουλο, τη γλύπτρια, το σύζυγό της και τους κοινοτικούς συμβούλους Σπύρο Κωνσταντόπουλο και Νίκο Λιαρόπουλο ποζάρουν μπροστά στο μνημείο

Το μνημείο στήθηκε σε μια περίοδο κατά την οποία η χώρα έκανε τα πρώτα της βήματα σε καθεστώς δημοκρατικής ομαλότητας. Τα οικονομικά προβλήματα στην Ελληνική επαρχία ήταν έντονα και χρήματα δεν περίσσευαν, όμως πρωταρχικό μέλημα του μπαρμπα-Δήμου ήταν καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας του στην Προεδρία της Κοινότητας, εκτός από τα έργα υποδομής, ο ευπρεπισμός του χωριού. Ενός χωριού που είχε πληθυσμό μεγαλύτερο από σήμερα και φυσικά πολλά παιδιά.


Το μνημείο των πεσόντων με τον μπρούτζινο αετό που κρατάει στο ράμφος του στεφάνι. Στο βάθος αριστερά φαίνεται το Κουφοπουλαίικο, το καφενείο του Κώστα Μπέλμπα και το Αποστολακαίικο
.
Τριάντα χρόνια μετά από εκείνη την τελετή, το χωριό μας έμεινε για πρώτη φορά φέτος χωρίς μαθητική εορτή και παρέλαση. Το σχολείο είναι από πέρσι κλειστό και οι μαθητές πηγαίνουν πλέον στον Πύργο και στον Αϊ-Γιάννη. Το χωριό μας θυμίζει όλο και περισσότερο μια απόμακρη γειτονιά του Πύργου.

Η ΤΕΛΕΤΗ ΑΦΗΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΦΛΟΓΑΣ

Δυσάρεστη έκπληξη κατά την άφιξη: οι αστυνομικοί δεν επιτρέπουν σε κανέναν την είσοδο στο Στάδιο χωρίς πρόσκληση, προτρέποντας επισκέπτες από το Βόλο και τη Θεσσαλονίκη να φύγουν!


Κινεζική απόβαση στην Αρχαία Ολυμπία


"Δεν υπάρχουν άλλες προσκλήσεις" και εντονότατοι διαπληκτισμοί μέσα στο παλιό Δημαρχείο. Η συμπεριφορά των Δημοτικών Αρχών ήταν άκρως περιφρονητική προς τους επισκέπτες. Απειλήθηκε κατάληψη. Υπό την απειλή διεθνούς ρεζιλέματος, δούλεψαν τα φωτοτυπικά και προσκλήσεις βρέθηκαν. Το καλοκαίρι πάντως κανείς δεν απαιτούσε προσκλήσεις από τους εθελοντές πυροσβέστες


Η πέτρα του σκανδάλου δεν ήταν παρά μισή κόλλα Α4 με φωτοτυπημένη την πρόσκληση στα εγκαίνια του νέου Δημαρχείου. Καμμιά σχέση με την Αφή της Φλόγας. Αθάνατη ελληνική γραφειοκρατία, ξεπέρασες και το Αρχαίο Πνεύμα


Ο Κλάδεος στο γεφύρι προς το Μουσείο έχει εμφανή τα σημάδια της καλοκαιρινής συμφοράς


Νιόφυτα ελαιόδενδρα και θάμνοι γύρω από τον καμμένο κορμό στο χώρο του Μουσείου


Μαθητές από την Καλαμαριά ξεκουράζονται έξω από το Μουσείο


Παρά το πράσινο γρασίδι, στο βάθος η Φολόη δεν αφήνει αμφιβολίες για το μέγεθος της καταστροφής

Πυροσβεστική σε επαγρύπνηση. Τι κινδυνεύει να καεί πλέον;

Έτσι ήταν κάποτε η Ολυμπία

Έτσι είναι τώρα. Δεν είμαστε στο Τέξας, είμαστε πίσω από το Κρόνιον

Θλιβερή η όψη του Κρονίου, παρά την εκτεταμένη δενδροφύτευση. Το τοπίο θα πάρει χρόνια για να συνέλθει

Αναμνηστική φωτογραφία με το συμπατριώτη εκφωνητή και φόντο το Κρόνιον

Από την πανέμορφη ελιά στην άκρη του Σταδίου έμεινε μόνο ο κορμός. Αυτή ήταν από τις τυχερές

Ανεμώνες και αγριολούλουδα στόλιζαν την κερκίδα του Σταδίου

Ειδυλλιακή φωτογραφία του Κρονίου από το Στάδιο

Beijing 2008

Όμορφες Κινέζες απαθανατίζουν τις μοναδικές στιγμές της ζωής τους

Και Ελληνίδες υποψήφιες ιέρειες για το 2012

Ο Ζεύς αυτοπροσώπως, ινκόγκνιτο στο αρχαίο Στάδιο

"Αρχαίο πνεύμα αθάνατο..." και έπαρση της σημαίας της ΔΟΕ

Έπαρση της σημαίας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας

Έπαρση της Ελληνικής σημαίας

Ο Δήμαρχος Αηδόνης στο λόγο του έπλεξε το εγκώμιο της παγκοσμιοποίησης

Ο δόκτωρ Ζακ Ρογκ είχε το θράσος να ευχαριστήσει ονομαστικά μέσα στο αρχαίο Στάδιο την Κόκα Κόλα και τη Σάμσουνγκ για τη συνεισφορά τους. Εμπορευματοποίηση χωρίς κανένα πρόσχημα πλέον. Άντε, το 2012 και διαφημίσεις μέσα στο Στάδιο δόκτωρ!

"Το Φως της Ολυμπίας" του Τάκη Δόξα απαγγέλλεται από το Γρηγόρη Βαλτινό

Η Αστυνομία μόλις έχει συλλάβει τους διαμαρτυρόμενους που επενέβησαν τη στιγμή της εκφωνήσεως του λόγου από τον Πρόεδρο της Οργανωτικής Επιτροπής "Πεκίνο 2008" Λιου Τσι

Υπό τα βλέμματα των χιλιάδων παρευρισκομένων, αλλά μακρυά από τις κάμερες, οι συλληφθέντες δέχονται τις "περιποιήσεις" της Αστυνομίας. Αν ήταν Κύπριοι;

Η ένοπλη παρουσία εντάθηκε μετά το επεισόδιο

Μια ματιά στο Κρόνιον

Ο έφηβος με τη μπουρού αναγγέλλει την Αφή της Φλόγας στο βωμό της Ήρας

Αναπαράσταση της αποχωρήσεως του δαφνοστεφούς ολυμπιονίκη

Ο χορός των ιερειών καταφθάνει στο Στάδιο

Απόλυτη αρμονία

Ο χορός των ιερειών πριν την έλευση της Φλόγας

Η πρωθιέρεια Μαρία Ναυπλιώτου καταφθάνει με την Ολυμπιακή Φλόγα εν μέσω ενθουσιασμού

Υποδοχή της Φλόγας από τις ιέρειες

"Τήνελλα, ω καλλίνικε, τήνελλα!" Η πρωθιέρεια παραδίδει τη Φλόγα στον πρώτο λαμπαδηδρόμο Αλέξανδρο Νικολαΐδη

Το περιστέρι της ειρήνης πετά ελεύθερο στον Ηλειακό ουρανό

Η λαμπαδηδρομία έχει μόλις ξεκινήσει υπό τα χειροκροτήματα του πλήθους

Αρχαίο πνεύμα αθάνατο για τα μπάζα...

Το Κρόνιον χωρίς τα "παρασιτικά" πεύκα του

Μην ξεχνάμε, είναι παραμονή της Εθνικής Εορτής

Ο Μέγας Χορηγός του δόκτωρος Ρογκ

Αγνώριστο το Άλσος του Πιερ ντε Κουμπερτέν

Τελευταία ματιά στο Κρόνιον από τη γέφυρα του Κλαδέου

Η κεντρική οδός Πραξιτέλους Κονδύλη της Ολυμπίας μαρμαροστρωμένη και στολισμένη με τα κινέζικα πανώ. Παρά τις όποιες προσπάθειες, η όψη της Αρχαίας Ολυμπίας ως οικισμού είναι απογοητευτική