Ο κυπαρισσώνας στη βόρεια πλαγιά του λόφου του χωριού, που δημιουργήθηκε μετά την εγκατάλειψη των σταφίδων και των λιοστασιών, έχει δεν έχει δέκα πεύκα, κι αυτά ηλικίας όχι μεγαλύτερης των τριάντα χρόνων.
Τα πουλιά και ο αέρας μετέφεραν ως εδώ τους σπόρους, που βρήκαν γόνιμο έδαφος και άρχισαν να αναπτύσσονται, αργά στην αρχή, λόγω της σκιάς των κυπαρισσιών. Μόλις όμως ψήλωσαν και βρήκαν φως, τα ψιλόλιγνα πευκάκια άρχισαν να δυναμώνουν και να πετούν κλαδιά.
Το μεγαλύτερο από αυτά έβαλε στο μάτι κάποιος αχαρακτήριστος τύπος, από αυτούς που λυμαίνονται την περιοχή με ένα αλυσοπρίονο και κόβουν όποιο δέντρο τους γουστάρει, είτε είναι έξω από ιδιοκτησίες είτε μέσα, για να το κάψουν στη σόμπα τους. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό που δείχνει την κτηνωδία του. Από τα δέκα μέτρα του κορμού του άτυχου δέντρου έκοψε ένα κούτσουρο γύρω στα τρία μέτρα και το υπόλοιπο το παράτησε χάμω στο έδαφος. Ένα ολόκληρο δέντρο δηλαδή πήγε χαμένο, για μερικά καυσόξυλα που θα κρατήσουν λίγες ώρες.
Σχεδόν δύο χρόνια μετά το ολοκαύτωμα της ηλειακής γης, κάποιοι εξακολουθούν να φέρονται σαν ζώα. Αν και η παρομοίωση αδικεί τα ζώα, καθώς αυτά αντιλαμβάνονται περισσότερα...
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου