Περιηγηση στα Βυτιναιικα Πυργου Ηλειας
και στα περιξ, οσο φτανει το ματι, μεσα απο εικονες και λογο.
Το χωριο ειναι η αφορμη, το ταξιδι ειναι η αιτια.
Κυριακή 19 Απριλίου 2009
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗ
Ανήμερα της Λαμπρής, κι ενώ ο οβελίας γύριζε πάνω από τα κάρβουνα, επισκέφθηκα έναν προσφιλή νεκρό, το ερειπωμένο αρχοντικό του Βασιλείου Λεονταρίτη, σχεδιασμένο από τον Ερνέστο Τσίλλερ . Η ανοιξιάτικη φύση και η γιορτινή μέρα μετρίαζαν κάπως την αίσθηση του θανάτου που αποπνέει το περήφανο ερείπιο . Το πωλητήριο αποδεικνύει κάτι θλιβερό. Για άγνωστους λόγους, ο προ ετών αγοραστής και επίδοξος αναστηλωτής, απέτυχε. Η κατάσταση του κτηρίου καθιστά την αναστήλωσή του ιδιαίτερα δαπανηρή και τεχνικά δύσκολη .
Χορταριασμένη η σκάλα, έχει πολύ καιρό να δεχθεί επισκέπτη
.
Το ανώφλι της εισόδου καταρρέει. Το χτύπημα του σεισμού του περσινού Ιουνίου ήταν ισχυρό
. Η ρωγμή στο ανώφλι της εισόδου είναι διαμπερής .
Το δεξιό παράθυρο της πρόσοψης από μέσα
.
Η φούσκα της κουζίνας φωτίζεται από μια τρύπα στη στέγη
.
Το παράθυρο της κουζίνας έτοιμο κι αυτό να καταρρεύσει
.
Η πόρτα του μπαλκονιού που κοιτάζει δυτικά
.
Ο λόφος του χωριού μας από τη μπαλκονόπορτα. Κάποτε τα τζάμια θα στόλιζαν δαντελωτά κουρτινάκια
.
Καταρρέουν και οι τσατμάδες, αφήνοντας τα καλάμια στην επιφάνεια
.
Το πίσω μέρος του κτήματος. Στο βάθος ο Πύργος, ο Λαπίθας και η Μίνθη
.
Το χωριό από το νοτιοδυτικό δωμάτιο
.
Τρύπα στο ταβάνι και στη σκεπή. Το νερό θα επιταχύνει τη φθορά
.
Το πέτρινο "κλειδί" του ανωφλιού της πόρτας δεν είναι πια στη θέση του .
Κείτεται στο δάπεδο του μικρού εξώστη της εισόδου
.
Λιγοστές πλέον οι ελπίδες για αναγέννηση. Το αρχοντικό σπίτι θα πάρει το δρόμο που πήραν τόσα και τόσα νεοκλασσικά της περιοχής, αυτόν του αφανισμού .
Είχα να πάω δέκα χρόνια στου Λεονταρίτη. Δε θέλω να ξαναπάω πια. Αν μπορούσα ούτε να περνώ από εκεί, θα το έκανα. Αποχαιρετώ... .
«...Εδώ πρέπει να επαναλάβω κάτι που έγραφα τα πολύ παλιά χρόνια, όταν έφευγα για λίγο με αυτοκίνητο ή μοτοσικλέτα και χανόμουν σε διαδρομές όπως εκείνη από το Λεωνίδιο στην Τρίπολη και από κει στον Πύργο ή στη Σπάρτη, ή από τον Πύργο στην Αρχαία Ολυμπία και την Ανδρίτσαινα. Είπα Ανδρίτσαινα και θυμήθηκα ότι εκεί κοντά βρίσκεται ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα, αλλά και τόποι που η φύση και οι δρόμοι είναι τόσο ωραίοι που αισθάνεσαι ότι θα... πεθάνεις από ευτυχία. Πολλά από αυτά τα μέρη τα είδα από ψηλά, με ένα ελικόπτερο R-44. Συγκυβερνήτης και παρατηρητής, πήγα σε μέρος που ανακάλυψα ότι απέχει μόλις τέσσερα χιλιόμετρα από τα Βυτιναίικα Πύργου Ηλείας, όπου βρίσκεται ο τάφος παππούδων και γονιών. Βρήκα έτσι την ευκαιρία να ρίξω λίγο νερό στο μάρμαρο που τους σκεπάζει και να αγναντέψω τον κάμπο που πριν από πολλές δεκαετίες (δε χρειάζεται να πω πόσες!) γύριζα σαν μικρό παιδί, «πληγώνοντας» (όπως λέει και η ταινία) τα δέντρα. Ένα απ’ αυτά, η πιο μεγάλη λεύκα, είναι τώρα πεσμένο στο έδαφος από τον αέρα και τα χρόνια. Μάταια έψαξα να βρω την «πληγή». Το ξύλο είχε σαπίσει και τα αρχικά «Κ.Δ.Κ. - Ε.Α.Α.» (Κωνσταντίνος Δημητρίου Καββαθάς - Ένωση Αερομοντελιστών Αθηνών!) είχαν εξαφανιστεί, αλλά η ανάμνηση ήταν ζωντανή, όπως ζωντανό και ταπεινό ήταν και το φτωχικό του «θείου», στο οποίο πέρασα μερικά από τα ωραιότερα καλοκαίρια της ζωής μου. Και είχε βρέξει. Όχι μία αλλά δέκα φορές εκείνο το σαββατοκύριακο. Και όχι απλή βροχή, αλλά καταιγίδες, που μας ανάγκασαν να παρατείνουμε την παραμονή μας στο συγκεκριμένο σημείο (στο συγκρότημα Aldemar), και έτσι βρήκα την ευκαιρία να πάω στο «χωριό». Ε, θα πείτε. Και λοιπόν; Δεν υπάρχει Έλληνας που τουλάχιστον μια φορά το χρόνο να μην πηγαίνει στο «χωριό»! Πόσοι όμως έχουν την τύχη να γίνουν μάρτυρες... κατακλυσμού; Ο οποίος «κατακλυσμός» απελευθέρωσε όλα τα αρώματα της γης και πάρ’ τον κάτω τον Καββαθά. Βγήκαμε από το αυτοκίνητο και οι μυρουδιές απ' το ποτάμι, το αρδευτικό κανάλι, τα σπαρτά, τις ελιές, που ξεπλυμένες και καθαρές έστεκαν η μια δίπλα στην άλλη, κυρίευσαν τις αισθήσεις. Τι ομορφιά και πόσο μου έχει λείψει έτσι που ζω φυλακισμένος σε γραφεία και αυτοκίνητα!...» Κώστας Καββαθάς Αύγουστος 2004
Οι φιλοι αναγνωστες
«Πρόσω δε βάντι ποταμόν Ήλις η Διός γείτων κάθηται» (Ευριπίδης) «Ήλις και μεθύει και ψεύδεται· οίος εκάστου οίκος, τοιαύτη και συνάπασα η πόλις» (Αθήναιος)
Κάνετε κλικ στην εικόνα και δείτε τα σχετικά με την Ηλεία βίντεο
Στραβωνος «Γεωγραφικα» Βιβλίο Η'
Κάνετε κλικ στην εικόνα και διαβάστε τα σχετικά με την Πελοπόννησο και την Ήλιδα κείμενα του αρχαίου γεωγράφου
Παυσανιου «Ελλαδος Περιηγησις» Ηλιακων Α’
Κάνετε κλικ στην εικόνα και διαβάστε το πρώτο βιβλίο των «Ηλιακών» του αρχαίου περιηγητή
Παυσανιου «Ελλαδος Περιηγησις» Ηλιακων Β’
Κάνετε κλικ στην εικόνα και διαβάστε το δεύτερο βιβλίο των «Ηλιακών»
ΜΟΥΡΙΑ ΛΙΜΝΗ ΞΑΝΑ!
Κάνετε κλικ στην εικόνα και διαβάστε σχετικά με τη χαμένη λίμνη του Πύργου
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ
Το περιεχόμενο του παρόντος ιστολογίου (κείμενα και φωτογραφίες) αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του διαχειριστή. Απαγορεύεται η χρήση ή αναδημοσίευσή του σε οποιοδήποτε ηλεκτρονικό ή έντυπο μέσον, μετά ή άνευ επεξεργασίας, χωρίς ρητή αναφορά στον τίτλο του ιστολογίου και σύνδεσμο (link) στη σχετική ανάρτηση. (Νόμος 2123/1993).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου