Φίλη Κατερίνα, έχω μια οφειλή απέναντί σου από το καλοκαίρι. Εσύ με τίμησες με το βραβείο σου, εγώ θα σου ξυπνήσω μνήμες
.
Το νεόδμητο δεξιά δε θα σου λέει τίποτε
.
Το εγκαταλελειμμένο κατάστημα δεξιά όμως σου λέει πολλά
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Θυμάμαι τέτοιες μέρες κατέβαινα τη σκάλα δεξιά,να συναντήσω τη γειτονοπούλα την Ευγενία από απέναντι, έτοιμες για παρέλαση..
Η μητέρα μου τα λουλούδια της τα είχε στη μικρή αυλίτσα της εισόδου.
Οι γαρδένιες της άνθιζαν συνεχώς..
Όχι το σπίτι δεξιά δεν υπήρχε. Έτσι το παράθυρό μου, που έβλεπε προς τα εκεί και στην αυλίτσα, είχε άπλετο φως, πάνω απ το γραφείο μου..
Απο το άλλο παράθυρο πάνω δεξιά, έβλεπα ανεμπόδιστα τη θάλασσα...
Το παλιό κατάστημα, ήταν και τότε κλειστό και ρημαγμένο. Μάλλον ήταν αποθήκη σταφίδας και το ίδιο ήταν και το ισόγειο του σπιτιού "μας"..Μετά το έφτιαξαν σπίτι.
Με συγκίνησες, σε ευχαριστώ πάρα πολύ!
Tώρα πρόσεξα ότι το σπίτι και το μαγαζί του Πατήρη απέναντι από το παλιό μαγαζί, έδωσε τη θέση του σε πολυκατοικία..Όπως και το σπίτι στην άλλη γωνία, που μάλλον εκεί, έμενε η φίλη μου η Βάσω, η τσιριμπίν τσιριμπόν..
Aπέναντι ήταν ο φούρνος του Μουστάκη και ένα παλιό εργοστάσιο γκαζόζας της κυρα Κατίνας, που μάλλον έγινε θέση parking..
Παραδίπλα απ του Μουστάκη, σε ένα ισόγειο, απέναντι από την τότε βιβλιοθήκη, έμενε ο καλύτερος δάσκαλος που συνάντησα στη ζωή μου..
Τιμή για τον κ. Παπαδάτο, διευθυντή του δευτέρου, τότε.. Μακάρι να ζει και να είναι καλά!
Δημοσίευση σχολίου