.
Ο ρόλος τους ήταν αυστηρά καθορισμένος: Το πέτρινο μορτάρι, παραγγελία συνήθως από το Γύρι της Ζακύνθου, ήταν για την αλιάδα του Σωτήρος. Η αλιάδα γινόταν με πατάτα και ήταν ελαφριά στο σκόρδο, ένεκα της ζέστης του Αυγούστου και της μεγάλης ποσότητας, αφού έμπαινε στο πιάτο με την κουτάλα της σούπας. Το μπρούτζινο χαβάνι ήταν για το κοπάνισμα των μπαχαρικών και των ξηρών καρπών, αλλά και για στολίδι του σπιτιού. Κάθε νοικοκυρά που σεβόταν τον εαυτό της έπρεπε να έχει αυτό το αναχρικό καλογυαλισμένο σε εμφανές μέρος.
Σήμερα λίγες νοικοκυρές κάθονται να χτυπήσουν τις πατάτες στο γουδί. Το πολυμίξερ κάνει τη δουλειά το ίδιο καλά και γρήγορα, κι ας αντιδρούν οι πιο ηλικιωμένες. Όσο για τη θέση τους: άλλοι τα πάταξαν ως παλιατζούρες και άλλοι τα χρυσοπληρώνουν στα παλαιοπωλεία του Μοναστηρακίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου