Η ΒΥΤΙΝΑ ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΗ

Γενική άποψις Βυτίνης
.

Η πίσω όψη της ανωτέρω κάρτας με ευχές για τo Νέον Έτος 1956, από το θείο στη Βυτίνα προς τον ανηψιό στα Βυτιναίικα
.
Ο φετινός χειμώνας, με την εξαίρεση ελάχιστων ημερών, δεν είναι πραγματικός χειμώνας. Μοιάζει περισσότερο με φθινόπωρο. Αυτό σε αντίθεση με το τι συμβαίνει στον υπόλοιπο πλανήτη. Κάποιες παλιές καρτ ποστάλ με τη Βυτίνα χιονισμένη μας θυμίζουν πώς ήταν άλλοτε οι χειμώνες, τότε που στους κάμπους έβρεχε και στα βουνά χιόνιζε.
.

Το χιονισμένο Μαίναλο από το Μεγαλόφωνο λόφο της Βυτίνας: αριστερά ο Προφήτης Ηλίας, στη μέση οι Ρούχοι και δεξιά η Πατερίτσα. Στους πρόποδες του βουνού τα κτήματα των Βυτιναίων και η Τριανταφυλλίδειος Δασική Σχολή
.

Χιονισμένα έλατα στο Διάσελο
.
Η μαγεία του χιονισμένου αρκαδικού τοπίου, σε συνδυασμό με τη μεγαλοπρέπεια των εορτασμών προς τιμήν του πολιούχου Αγίου, έκαναν τον παππού μου να πηγαίνει τέτοιες μέρες κάθε χρόνο στη Βυτίνα. Η γιαγιά αντιπαθούσε τα χιόνια, τα τζάκια και τις κουβέρτες και έμενε στην Αθήνα. Είχε ζήσει άλλωστε στη βόρεια Αμερική το μεγάλο κρύο του 1930, όταν πάγωσαν οι καταρράκτες του Νιαγάρα, κρύο που σημάδεψε όλη την υπόλοιπη ζωή της. Ο γέρος όμως δεν κρατιόταν. Έμπαινε στο ΚΤΕΛ και έφευγε. Φούντωνε το τζάκι, έβαζε ένα κονιακάκι στο ποτήρι και το ευχαριστιόταν για καμμιά βδομάδα.
.

Το Διάσελο, που συνέδεε τη Βυτίνα και όλη τη Γορτυνία με την Τρίπολη
.
Πάντα είχα την απορία πώς ήταν η γιορτή του Αγίου Τρύφωνος στη Βυτίνα και πώς είναι τώρα. Ακόμη δεν έχω κατορθώσει να πάω. Άλλωστε ούτε στο χωριό έχω βρεθεί παραπάνω από δυο – τρεις φορές. Ελπίζω όμως να το πετύχω σύντομα τα επόμενα χρόνια. Ελπίζω τότε να είναι βαρύς χειμώνας και να έχει χιόνια. Μακάρι να βοηθήσει ο Άγιος!

.