Ένας λεβέντης χόρευε, μωρέ, σε μαρμαρένιο αλώνι.
Κι η κόρη που τον αγαπά κι η κόρη που τον θέλει
κι η κόρη που τον αγαπά, μωρέ, τόνε καμαρώνει
και με το μάτι νόημα, μωρέ, και με τα χείλη λέει:
-Κόπιασ' απάν', λεβέντη μου, να φάμε και να πιούμε.
Πού ήσουν εψές λεβέντη μου κι αντιπροψές το βράδυ;
-Εψές ήμουν στην μάνα μου, προψές στην αδερφή μου
κι αντιπροψές με κάλεσαν, μωρέ, οι φίλοι οι δικοί μου.
Κι απόψε στο κονάκι σου θα 'ρθώ να σε φιλήσω,
να σε φιλήσω δυο φορές, μωρέ στα στήθια και στα μάτια.
-Μη με φιλείς λεβέντη μου, μωρέ, και μη με κοκκινίζεις.
Γιατί θαρρώ δεν μ' αγαπάς, μωρέ και πολύ με προδίδεις.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου