.
Ένας αητός καθότανε στον ήλιο και λιαζότανε
Και τσίμπαγε τα νύχια του, τα νυχοποδαράκια του.
Νύχια μου και νυχάκια μου και νυχοποδαράκια μου
Την πέρδικα που πιάσατε να μην τηνε χαλάσετε.
Θε να τη βάλω σε κλουβί, να κελαηδή κάθε πρωί.
Ο αετός στη δημοτική μας ποίηση συμβολίζει την υπερηφάνεια και το αγέρωχτο φρόνημα των αγωνιστών της Επαναστάσεως. Σε άλλες παραλλαγές αλληγορικά υπονοούνται οι κλέφτες στα βουνά, που δεν κατεβαίνουν στους κάμπους ούτε το χειμώνα, αλλά παραμένουν αδούλωτοι και αγωνιζόμενοι. Το σύμβολο του αετού πάει πίσω στο χρόνο έως τον αετό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία τον υιοθέτησε από τον αετό σύμβολο του Διός.
Ένας αητός καθότανε (Γιώργος Παπασιδέρης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου