ΒΥΤΙΝΑΙΙΚΑ: ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΑΣ: ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ ΜΑΖΙΚΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΥΠΑΤΙΑΣ

«...Εδώ πρέπει να επαναλάβω κάτι που έγραφα τα πολύ παλιά χρόνια, όταν έφευγα για λίγο με αυτοκίνητο ή μοτοσικλέτα και χανόμουν σε διαδρομές όπως εκείνη από το Λεωνίδιο στην Τρίπολη και από κει στον Πύργο ή στη Σπάρτη, ή από τον Πύργο στην Αρχαία Ολυμπία και την Ανδρίτσαινα. Είπα Ανδρίτσαινα και θυμήθηκα ότι εκεί κοντά βρίσκεται ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα, αλλά και τόποι που η φύση και οι δρόμοι είναι τόσο ωραίοι που αισθάνεσαι ότι θα... πεθάνεις από ευτυχία. Πολλά από αυτά τα μέρη τα είδα από ψηλά, με ένα ελικόπτερο R-44. Συγκυβερνήτης και παρατηρητής, πήγα σε μέρος που ανακάλυψα ότι απέχει μόλις τέσσερα χιλιόμετρα από τα Βυτιναίικα Πύργου Ηλείας, όπου βρίσκεται ο τάφος παππούδων και γονιών. Βρήκα έτσι την ευκαιρία να ρίξω λίγο νερό στο μάρμαρο που τους σκεπάζει και να αγναντέψω τον κάμπο που πριν από πολλές δεκαετίες (δε χρειάζεται να πω πόσες!) γύριζα σαν μικρό παιδί, «πληγώνοντας» (όπως λέει και η ταινία) τα δέντρα. Ένα απ’ αυτά, η πιο μεγάλη λεύκα, είναι τώρα πεσμένο στο έδαφος από τον αέρα και τα χρόνια. Μάταια έψαξα να βρω την «πληγή». Το ξύλο είχε σαπίσει και τα αρχικά «Κ.Δ.Κ. - Ε.Α.Α.» (Κωνσταντίνος Δημητρίου Καββαθάς - Ένωση Αερομοντελιστών Αθηνών!) είχαν εξαφανιστεί, αλλά η ανάμνηση ήταν ζωντανή, όπως ζωντανό και ταπεινό ήταν και το φτωχικό του «θείου», στο οποίο πέρασα μερικά από τα ωραιότερα καλοκαίρια της ζωής μου. Και είχε βρέξει. Όχι μία αλλά δέκα φορές εκείνο το σαββατοκύριακο. Και όχι απλή βροχή, αλλά καταιγίδες, που μας ανάγκασαν να παρατείνουμε την παραμονή μας στο συγκεκριμένο σημείο (στο συγκρότημα Aldemar), και έτσι βρήκα την ευκαιρία να πάω στο «χωριό». Ε, θα πείτε. Και λοιπόν; Δεν υπάρχει Έλληνας που τουλάχιστον μια φορά το χρόνο να μην πηγαίνει στο «χωριό»! Πόσοι όμως έχουν την τύχη να γίνουν μάρτυρες... κατακλυσμού; Ο οποίος «κατακλυσμός» απελευθέρωσε όλα τα αρώματα της γης και πάρ’ τον κάτω τον Καββαθά. Βγήκαμε από το αυτοκίνητο και οι μυρουδιές απ' το ποτάμι, το αρδευτικό κανάλι, τα σπαρτά, τις ελιές, που ξεπλυμένες και καθαρές έστεκαν η μια δίπλα στην άλλη, κυρίευσαν τις αισθήσεις.
Τι ομορφιά και πόσο μου έχει λείψει έτσι που ζω φυλακισμένος σε γραφεία και αυτοκίνητα!...»
Κώστας Καββαθάς
Αύγουστος 2004

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ

Το περιεχόμενο του παρόντος ιστολογίου (κείμενα και φωτογραφίες) αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του διαχειριστή. Απαγορεύεται η χρήση ή αναδημοσίευσή του σε οποιοδήποτε ηλεκτρονικό ή έντυπο μέσον, μετά ή άνευ επεξεργασίας, χωρίς ρητή αναφορά στον τίτλο του ιστολογίου και σύνδεσμο (link) στη σχετική ανάρτηση. (Νόμος 2123/1993).

Ο Θοδωρακης καθεται στης Ζακυθος το Καστρο
Βανει το κυαλι και τηρα και το Μωρια αγναντευει
Βλεπει της Κορθος τα βουνα, καρσι με της Βυτινας
βλεπει την Αλωνισταινα, βλεπει τα πεντ’ αλωνια
βλεπει και τ’ Αρκουδορρεμα, το δολιο Λιμποβισι
Βλεπει της Πιανας τα βουνα, τα κλεφτικα λημερια...

ΒΥΤΙΝΑΙΙΚΑ

Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΑΣ: ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ ΜΑΖΙΚΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΥΠΑΤΙΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Βυτιναιος

Οι φιλοι αναγνωστες

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

«ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ»

Στραβωνος «Γεωγραφικα» Βιβλίο Η'

Παυσανιου «Ελλαδος Περιηγησις» Ηλιακων Α’

Παυσανιου «Ελλαδος Περιηγησις» Ηλιακων Β’

ΜΟΥΡΙΑ ΛΙΜΝΗ ΞΑΝΑ!

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ

Θεματολογία

Αρχειοθηκη ιστολογιου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Η ΩΡΑ ΣΤΑ ΒΥΤΙΝΑΙΙΚΑ

ασ βρεξει, ασ χιονισει, τρυπητοσ να μη φυσηξει!

ανδρι σοφω πασα γη βατη. ψυχησ γαρ αγαθησ πατρισ ο ξυμπασ κοσμοσ.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

μικροσ αγιοσ δοξολογια δεν εχει

η γοργονα τηθυσ τησ μονησ σκαφιδιασ