Ο ΚΑΜΠΟΣ ΕΠΡΑΣΙΝΙΣΕΝ

.

Ο κάμπος επρασίνισεν απ' τα πολλά λουλούδια
και συ δεν βγαίνεις να σε ειδώ αγάπη μου καινούρια.
Τον ταμπουρά μου τσάκισα κυρά μου στην αυλή σου
για ένα φιλί που μου ' ταξες εσύ και η αδερφή σου.
Δωσ' μου το κόρη το φιλί, δωσ' μου το μη λυπάσαι
στον κάτου κόσμο θα το βρεις κρεβάτι να κοιμάσαι.
Ποιος είδε ψάρι στο βουνό, τη θάλασσα σπαρμένη
ποιος έχει τούτον τον καιρό αγάπη μπιστεμένη.
Ποιος είδε γρίβο άλογο σε πράσινο λιβάδι
και ποιος κορίτσι έμορφο κοντά σε παλικάρι.
Δεν σου το δίνω το φιλί, γιατί 'σαι μαρτυριάρης
όπου βρεθείς κι όπου σταθείς εμένα κουβεντιάζεις.
Δεν είμαι φύλλο να κοπώ, λυγιά για να λυγίσω
δεν είμαι τόσο αδιάντροπος για να σε μαρτυρήσω.
Θα σου το δώσω το φιλί να μη βαριά αρρωστήσεις
μα στο Θεό να ορκιστείς να μη το μαρτυρήσεις.
Σ' το 'πα και σ' το παράγγειλα, στο λε' και μοναχός μου
τα μαύρα ρούχα μη φοράς γιατ' είν' ο θάνατος μου.
Θέλω να σκίσω το βουνό με της ελιάς το φύλλο
και να 'βρω άνθρωπο μπιστό δυό λόγια να σου στείλω
Όσ’ άστρα έχει ο ουρανός κι η Πάτρα παρεθύρια
τόσες φορές θα σε φιλώ στα μάτια και στα φρύδια.
.