.
Η είδηση ότι είκοσι δύο Ηλείοι ιεροσπουδαστές ετοιμάζονται να ενδυθούν το ράσο έκανε το γύρο του Διαδικτύου και σχολιάστηκε θετικά και αρνητικά. Τα θετικά σχόλια επικεντρώθηκαν στο γεγονός ότι παρά την γενική απαξίωση της πίστης και την κυριαρχία του υλισμού και του αντιθρησκευτικού ρεύματος, υπάρχουν ακόμη νέοι πρόθυμοι να ακολουθήσουν τον ιερατικό βίο. Οι επικριτές στάθηκαν στο ότι εν μέσω οικονομικής κρίσης, ενώ οι διορισμοί σε καίριους τομείς όπως η Υγεία και η Παιδεία έχουν παγώσει, η Εκκλησία έχει το ελεύθερο να διορίζει κληρικούς στο Δημόσιο, χωρίς μάλιστα αυτοί να έχουν ιδιαίτερα προσόντα ή επαρκές μορφωτικό επίπεδο, πέραν του τίτλου σπουδών των εκκλησιαστικών σχολών, το επίπεδο των οποίων είναι ευκολότατα αμφισβητήσιμο.
.
Ο ρόλος του ιερέως δεν είναι να τελεί τυπικώς τις ακολουθίες, αλλά να παραστέκει πνευματικά το ποίμνιο και να διαφυλάττει την υλική υπόσταση της Εκκλησίας. Επίσης να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση (φωτογραφία: Νίκος Ψιλάκης)
.
Ας μην υποκρινόμαστε τους ανήξερους. Όλοι ζούμε ή τουλάχιστον επισκεπτόμαστε τα δικά μας ή άλλα χωριά, πάμε περισσότερο ή λιγότερο σε εκκλησίες και μοναστήρια και μπορούμε να διαπιστώσουμε την ποιότητα του ελληνορθόδοξου ιερατείου. Η φράση «πάω για παπάς» δε βγαίνει από το στόμα φιλόδοξων νέων που μπορούν να σπουδάσουν ή να ξεκινήσουν μία επιχείρηση, αλλά από νέους ή μεσήλικες που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και για αυτούς το ράσο είναι ένας πραγματικά εύκολος τρόπος, ο ευκολότερος για την ακρίβεια, να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι στον τόπο τους και να εξασφαλίσουν με άνεση την οικονομική τους επιβίωση. Η Ηλεία και όλη η μη τουριστική ελληνική επαρχία είναι γεμάτη με πρώην (και νυν) κτηνοτρόφους, των οποίων οι δουλειές δεν πήγαιναν καλά ή απλώς κουράστηκαν, και τελικά «πήγαν για παπάδες». Μέχρι και πρώην ταβερνιάρης έχει βάλει ράσα, με τα οποία συνεχίζει να εμφανίζεται στην ταβέρνα. Όλοι αυτοί δεν βάδισαν την οδό της Αντιοχείας, ούτε είδαν το «εν τούτω νίκα» στον ουρανό. Απλώς ο φόβος μη μείνει το χωριό χωρίς παπά ενισχύει την ανοχή του εκκλησιάσματος και την ασυδοσία των εμπλεκομένων.
.
Ο Άγιος Μάμας
.
Πριν λίγα χρόνια παρευρέθηκα σε χειροτονία ιερέως της Μητροπόλεως Ηλείας στον Άγιο Τρύφωνα, ανήμερα του ποιμένος Αγίου Μάμαντος, με τον οποίον ο Μητροπολίτης Γερμανός παρομοίασε τον χειροτονηθέντα, επειδή αυτός πριν το μυστήριο της ιερωσύνης ήταν κτηνοτρόφος. Η διαφορά είναι ότι ο Άγιος Μάμας δεν διορίστηκε στο Δημόσιο, αλλά παρέμεινε ποιμένας μέχρι το μαρτύριό του, και η αγραμματοσύνη του δεν έβλαψε κανέναν. Εντούτοις, ενώ για άλλους με πτυχία και μεταπτυχιακά οι πύλες του Δημοσίου, αλλά και κάθε άλλου εργασιακού χώρου παραμένουν κλειστές, για τον, σύμφωνα με το Σεβασμιώτατο, ολιγογράμματο ιερέα άνοιξαν διάπλατα. Μετά τη χειροτονία του θα παρακολουθούσε επί έξι μήνες μία εκκλησιαστική σχολή σε γειτονική πόλη της Πελοποννήσου και θα ήταν έτοιμος για τοποθέτηση σε ενορία. Τόσο απλά. Ούτε σπουδές, ούτε ΑΣΕΠ και φροντιστήρια, η θεσούλα, ο μισθός και τα «τυχερά» εξασφαλισμένα. Και από την άλλη χιλιάδες πτυχιούχοι γιατροί, δικηγόροι, καθηγητές και άλλοι να κάνουν δουλειές του ποδαριού για να μη μείνουν τελείως άνεργοι.
.
Ερειπωμένος ναός στην ορεινή Ηλεία. Πόσοι κληρικοί μας κατανοούν την αξία και σέβονται τα μνημεία που σεβάστηκαν οι αιώνες και οι κατακτητές;
.
Έχω την τύχη να περιλαμβάνονται μεταξύ των φίλων μου τρεις ιερείς της Ελλαδικής Εκκλησίας, εκ των οποίων ο ένας με πανεπιστημιακό τίτλο, καθώς και δύο Ρουμάνοι, οπότε έχω σχηματίσει μία αρκετά σαφή άποψη γύρω από τον Ορθόδοξο κλήρο. Το επίπεδο του ιερατείου της Ρουμανικής Εκκλησίας είναι κατά πολύ ανώτερο του δικού μας από κάθε άποψη και παρά το γεγονός ότι η Εκκλησία διώχθηκε από το κομμουνιστικό καθεστώς επί δεκαετίες. Εκεί τα εκκλησιαστικά σεμινάρια έχουν διάρκεια σπουδών δύο χρόνων τουλάχιστον, κατά τη διάρκεια των οποίων οι σπουδαστές κάνουν σοβαρά μαθήματα θεολογίας και μουσικής και η εμφάνισή τους είναι ήδη πριν τη χειροτονία τους αξιοπρεπέστατη. Εδώ ποια θεολογία μπορούν να διδαχθούν οι παπάδες μας και ποια μουσική μέσα σε έξι μήνες ή σε ένα χρόνο; Για να μην αναφερθώ στα μαύρα μεσάνυχτα που έχουν εις ό,τι αφορά τη διαχείριση και προστασία των εκκλησιαστικών μνημείων και κειμηλίων, ή στην κατανόηση και γνώση της γλώσσας των ιερών κειμένων και των μεγάλων θεολόγων. Εις ό,τι αφορά δε την εμφάνιση, ένας μεγάλος αριθμός ιερέων μας θυμίζει την Πάπισσα Ιωάννα λίγο πριν τον τοκετό, δίνοντας λαβή σε εχθρούς και φίλους για σχόλια και κάνοντας τον Πτωχοπρόδρομο και τα ποιήματά του τόσο επίκαιρα.
.
Η εκκλησία του Πλατάνου Ολυμπίας κάηκε στις 26 Αυγούστου 2007. Ο πέτρινος ναός του 19ου αιώνα, του οποίου η αγία τράπεζα στηριζόταν σε μαρμάρινο σπόνδυλο κίονος, ισοπεδώθηκε από τις μπουλντόζες της Ιεράς Μητροπόλεως Ηλείας και Ωλένης και αντικαταστάθηκε από ένα τεράστιο μοντέρνο τερατούργημα χωρίς καμμία αισθητική, χωρίς κανένα ορθόδοξο φρόνημα. Με τα μπετά και την υπερβολή φεύγουν οι πιστοί, δεν έρχονται!
.
Μια και αναφέρθηκε η Ρουμανική Ορθόδοξη Εκκλησία, αυτή αποτελεί υπόδειγμα διοικητικής οργάνωσης: με ένα σύνολο πιστών σχεδόν διπλάσιο της Εκκλησίας της Ελλάδος και με μεγάλη διασπορά ανά την υφήλιο, περιλαμβάνει έξι Μητροπόλεις, που διαιρούνται σε είκοσι εννέα Αρχιεπισκοπές και Επισκοπές εντός της Ρουμανίας και ακόμη έντεκα Αρχιεπισκοπές και Επισκοπές στη Δημοκρατία της Μολδαβίας και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Σύνολο κληρικών τρίτου βαθμού (Πατριάρχη, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων): πενήντα τέσσερεις, εκ των οποίων οι δεκατρείς στη διασπορά. Δηλαδή, όταν στη Ρουμανία η Ιερά Σύνοδος αποτελείται από σαράντα δεσποτάδες και τον Πατριάρχη, στο Συνοδικό Μέγαρο της Εκκλησίας της Ελλάδος συνωστίζονται ογδόντα ένας, εκτός του Αρχιεπισκόπου και των βοηθών Επισκόπων!
Εκκλησιαστικώς, η Ηλεία αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή: διαιρεμένη σε δύο Μητροπόλεις, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση του κράτους που ίσχυε τη δεκαετία του 1920, διαποιμαίνεται από τρεις ανώτερους κληρικούς, δύο Μητροπολίτες και έναν Επίσκοπο.
Αν ζούσαν σήμερα οι μεγάλες θεολογικές μορφές των πρώτων χριστιανικών αιώνων, αλλά και απλοί διδάσκαλοι του Γένους όπως ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, είναι βέβαιο ότι θα τραβούσαν τα μαλλιά τους. Κατόπιν όλων τούτων, βρίσκω απολύτως σωστό το γνωμικό που λένε στο χωριό μου: «κάνε με παπά κι απόλα με στο λόγγο», ή το άλλο: «φταίμε όλοι, φταίμε όλοι, που 'χει ο παπάς περβόλι».
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου