Ο ΑΓΩΝΑΣ ΗΤΑΝ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ, ΟΧΙ ΥΠΕΡ ΣΤΡΕΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΓΡΟΣΙΩΝ

Αλέξανδρος Υψηλάντης. Ελαιογραφία σε καμβά του E.V. Rippingille, 1853. Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, αρ. κατ. 5408
.
Στις 22 Φεβρουαρίου του 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης πέρασε μαζί με τους αδελφούς του Νικόλαο και Γεώργιο τον ποταμό Προύθο (Prut, φυσικό σύνορο μεταξύ Μολδαβίας και Βασαραβίας) και για πρώτη φορά ακούστηκε η κραυγή «Ζήτω η Λευτεριά».
.

Η διάβαση του ποταμού Προύθου από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη
.
Δύο ημέρες αργότερα, φθάνοντας στο Ιάσιο της Μολδαβίας, όπου οι τοπικοί άρχοντες ήταν Έλληνες Φαναριώτες, ύψωσε τη σημαία της Επαναστάσεως και απηύθυνε ενθουσιώδη προκήρυξη προς τους Έλληνες, τονίζοντας την ανάγκη σε θυσίες που θα χρειαστεί ο Αγώνας και την ασημαντότητα των θυσιών αυτών μπροστά στο αγαθό της Ελευθερίας.
.

.
Στην προκήρυξη «Μάχου Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» απηύθυνε έκκληση στους Έλληνες να δράξουν τα όπλα και να πολεμήσουν «για την πίστη και την πατρίδα ενάντια στους απίστους». Όπως μας πληροφορεί ο εθνικός ποιητής της Ρωσίας Αλέξανδρος Πούσκιν, γνωστός για τα φιλελληνικά του αισθήματα, τότε «ο Ρώσος πρόξενος και ο Υψηλάντης ανέλαβαν αμέσως τη διοίκηση της πόλης. Οι Έλληνες άρχισαν να συγκεντρώνονται μαζικά κάτω από τις σημαίες του». Εξέδωσε προκηρύξεις που γρήγορα έφτασαν παντού και οι οποίες διακήρυτταν ότι ο Φοίνικας της Ελλάδος θα αναγεννηθεί από τις στάχτες του, ότι η ώρα της πτώσης της Τουρκίας έχει φθάσει και ότι μια μεγάλη δύναμη (υπονοώντας τη Ρωσία) εγκρίνει τη μεγαλοπρεπή αυτή πράξη».
.

.
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης την ίδια ημέρα που ανακοίνωσε την επαναστατική του προκήρυξη, 24 φεβρουαρίου 1821, κυκλοφόρησε άλλες δύο προκηρύξεις. Η μία ήταν έκκληση προς τους Φιλικούς και η άλλη πρόσκληση προς τους Έλληνες της Βλαχίας και της Μολδαβίας για επιστράτευση. Ήθελε με τις προκηρύξεις αυτές να περάσει σ’ όλους τους Έλληνες το μήνυμα ότι απουσίες από το προσκλητήριο της πατρίδας δεν δικαιολογούνται.
.

Η εκκλησία των Τριών Ιεραρχών του Ιασίου, όπου τελέσθηκε η δοξολογία και ευλογήθηκε η σημαία της Επαναστάσεως
.
Στις 26 Φεβρουαρίου 1821 στο ναό της Μονής των Τριών Ιεραρχών Ιασίου, που κτίσθηκε το 1638 από τον ηγεμόνα της Μολδαβίας Βασίλε Λούπου, τελέσθηκε δοξολογία. Στον αύλειο χώρο της Μονής ο Μητροπολίτης Ιασίου και Σουτσεάβας κυρ Βενιαμίν Κωστάκη, ευγενούς ελληνικής καταγωγής, ευλόγησε τη σημαία και κατά το βυζαντινό τυπικό, παρέδωσε το ξίφος στον Υψηλάντη. Η σημαία είχε τρεις οριζόντιες λωρίδες. Τα τρία χρώματά της συμβόλιζαν: την αδελφότητα το λευκό, τον πατριωτισμό το ερυθρό και τη θυσία το μαύρο. Στη μία πλευρά είχε το σταυρό και τις εικόνες των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης με την επιγραφή «εν τούτω νίκα», ενώ στην άλλη το Φοίνικα με τη φράση από κάτω «εκ της στάχτης μου αναγεννώμαι».
.

Ο Μητροπολίτης Ιασίου Βενιαμίν Κωστάκη
.

Μεταλλική σφραγίδα του κυρ Βενιαμίν Κωστάκη
.
Κατόπιν διενεργήθηκε έρανος για τη συλλογή ενός εκατομμυρίου γροσίων και υπογράφθηκε σε διώροφο κτήριο στο Κισινάου της Μολδαβίας (ήδη στην ιδιοκτησία του Ελληνικού Κράτους) η Διακήρυξη προς το Έθνος και η πρόσκληση εθελοντών.
.

Η σημαία του Ιερού Λόχου του Αλέξανδρου Υψηλάντη. Η μια πλευρά είχε τους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη και η άλλη πλευρά το μυθικό Φοίνικα με τη φράση «Εκ της τέφρας μου αναγεννώμαι». Εδώ μία παραλλαγή με τον ερυθρό σταυρό πλαισιωμένο από στεφάνι δάφνης και την επιγραφή «ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ»
.
Από την αρχή οι προσπάθειες του Υψηλάντη επικεντρώθηκαν στην οργάνωση του στρατού. Μαζί του δεν είχε φέρει στρατό και συνεπώς έπρεπε να συγκροτηθεί εκεί. Από το πρώτο βράδυ της άφιξής του στο Ιάσιο, συγκεντρώθηκαν 2.000 άνδρες μεταξύ των οποίων υπήρχαν Σέρβοι, Βούλγαροι, Μαυροβούνιοι και λίγοι Μολδαβοί, ακόμη και η φρουρά του Μιχαήλ Σούτσου. Ενώ αυξανόταν κάθε μέρα η προσέλευση των εθελοντών, γρήγορα προέκυψαν πολλές δυσχέρειες στη συγκέντρωση των αναγκαίων εφοδίων. Δεν υπήρχε η κατάλληλη υποδομή που θα φρόντιζε για την κατάταξή τους. Οι πλούσιοι Έλληνες της περιοχής, από τους οποίους περίμενε πολλά ο Υψηλάντης, δεν ανταποκρίθηκαν. Το σχέδιο κινητοποίησης του σερβικού πληθυσμού ναυάγησε. Ο Σέρβος Μίλος Ομπρένοβιτς, ηγέτης των Σέρβων, τήρησε παθητική στάση έναντι της επανάστασης στη Μολδοβλαχία και συνέστησε στο σερβικό λαό να παραμείνει ήσυχος. Βέβαια στην απόφασή του αυτή επηρεάστηκε από την αποδοκιμασία του Υψηλάντη από τον Τσάρο της Ρωσίας.
Τα γεγονότα αυτά προκάλεσαν κάποια καθυστέρηση. Μόλις την 1η Μαρτίου ο Υψηλάντης ξεκίνησε για τη Βλαχία με κατεύθυνση το Βουκουρέστι. Στη Φωξάνη, ο Υψηλάντης σχημάτισε ένα σώμα στρατού, τον Ιερό Λόχο, μιμούμενος τον Ιερό Λόχο του Πελοπίδα της αρχαιότητας αποτελούμενο από ενθουσιώδεις νέους εθελοντές, μορφωμένους και γόνους πλουσίων οικογενειών.
.

Η μάχη του Δραγατσανίου σήμανε την καταστροφή του Ιερού Λόχου
.

Ο Γεωργάκης Ολύμπιος βάζει φωτιά στην πυρίτιδα. Το ολοκαύτωμα της Μονής Σέκου θα σημάνει το τέλος της Επαναστάσεως στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες

.
Το επαναστατικό κίνημα του Υψηλάντη στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες έλαβε άδοξο τέλος με τη Μάχη του Δραγατσανίου στις 7 Ιουνίου 1821 και το ολοκαύτωμα της Μονής Σέκου στις 23 Οκτωβρίου 1821. Ωστόσο η φλόγα της Επαναστάσεως είχε ήδη ανάψει στην κυρίως Ελλάδα.
.