Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΙ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ ΩΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

.

.

.

Σάββατο 20 Ιουνίου 2009: ο Υπουργός Πολιτισμού Αντώνης Σαμαράς κλείνει την τελετή εγκαινίων του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως μπροστά στην Ανατολική Ζωφόρο, με την τοποθέτηση επάνω στο εκμαγείο της μορφής της Ίριδος της αυθεντικής κεφαλής, που βρισκόταν στο παλιό Μουσείο της Ακροπόλεως
.
Ο Σαμαράς τοποθετεί την κεφαλή της Ίριδος

.

.
Ο ναός του Επικουρείου Απόλλωνος, ιερό των Αρκάδων Φιγαλιέων στην αρχαιότητα, ανήκει σήμερα, όπως και οι άλλοτε αρκαδικές Αλίφειρα και Ανδρίτσαινα, στο Νομό Ηλείας. Ανικανοποίητοι από την Πύλο, τη Μεσσήνη, την Ιθώμη, την Κυπαρισσία, τη Μεθώνη, την Κορώνη, τη Σαπιέντζα, την Έξω Μάνη, τους Χριστιάνους και τόσα άλλα σημαντικά μνημεία, χρόνια τώρα οι γείτονες Μεσσήνιοι διεκδικούν και αυτό το μνημείο από την πολύπαθη Ηλεία, που ποτέ δεν είχε πολιτικούς αντάξιους της ιστορίας της. Ο Σαμαράς, παραμονές των εκλογών που μπορεί να σημάνουν τη θεαματική αναρρίχησή του στην ιεραρχία του κόμματός του, υπερασπίζεται με δόλιο τρόπο την ιδιαίτερη πατρίδα και εκλογική του περιφέρεια, εκμεταλλευόμενος τη θέση του Υπουργού Πολιτισμού. Οι Ηλείοι πολιτικοί, και κυρίως η καταγόμενη από την Ανδρίτσαινα Κρινιώ Κανελλοπούλου και ο έχων περιουσία στην ίδια κωμόπολη Βύρων Πολύδωρας, τι κάνουν;
.
Ο Επικούριος υπό το σεληνόφως

.

.
Προσέξτε στην αρχή του βίντεο το έμβλημα της Νομαρχίας Μεσσηνίας και του Δήμου Είρας, διοργανωτών της εκδήλωσης, στην οποίαν ανυποψίαστος προσέρχεται χαριεντιζόμενος ο Βύρων Πολύδωρας.
.
Παρουσίαση Νομού Ηλείας – Εισαγωγή

.
Ο ναός του Επικουρίου Απόλλωνος στο διαφημιστικό βίντεο της Νομαρχίας Ηλείας, όπως είναι το σωστό. Ας μην παραπονιόμαστε για το σφετερισμό της ιστορίας και των μνημείων μας από τους Σκοπιανούς, όταν δε μπορούμε να βρούμε τα όρια των Νομών μας.
.
Περιστρεφόμενος ναός

.
Αλήθεια ή υπερβολές, ασφαλώς προσφέρεται για πιο ενδιαφέρουσα κουβέντα από τις δολοπλοκίες του Σαμαρά και του Μεσσηνιακού λόμπυ. Είναι πάντως απορίας άξιον, όταν τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας στην Ηλεία πάνε από το κακό στο χειρότερο, πώς ο Μεσσήνιος δελφίνος αφήνει στην τύχη τους τους συναδέλφους του.
.