Για μία χούφτα λάσπη
(του Νίκου Γεωργιάδη)
Μέρα μεσημέρι στην καρδιά της Ηλείας. Ο τρύγος της φράουλας βρίσκεται στην κορύφωσή του. Ένας δημοσιογράφος και ένας φωτορεπόρτερ της εφημερίδας «Το Βήμα» ξυλοκοπούνται από μπράβους ενός φραουλοπαραγωγού διότι αποτόλμησαν να διερευνήσουν τις καταγγελίες για μαζικές παραβιάσεις πολλών άρθρων του ποινικού κώδικα από τσιφλικάδες της περιοχής Νέας Μανωλάδας. Οι παραβιάσεις αυτές αφορούν το Εργατικό Δίκαιο, την Εισφοροδιαφυγή (ασφαλιστικά ταμεία), τη Φοροδιαφυγή (απόκρυψη εσόδων), την παράνομη διακίνηση προσώπων (οικονομικοί μετανάστες). Η άσκηση σωματικής βίας κατά δημοσιογράφων, οι απειλές κατά ζωής δημοσιογράφων και η παράνομη κατακράτηση προσώπων για ίδιον όφελος αποτελούν το κερασάκι στην τούρτα ενός μεγάλου καταλόγου παραβιάσεων του μισού τουλάχιστον Ποινικού Κώδικα.
Κουφή, μουγκή και αδιάφορη
Η Εισαγγελέας Αμαλιάδας αν και αναλαμβάνει την υπόθεση του ξυλοδαρμού των δύο εργαζομένων στην εφημερίδα «Το Βήμα», αν και ανακρίνει τους μπράβους και τον τσιφλικά, εντούτοις τον αφήνει ελεύθερο επικαλούμενη τα δικονομικά τερτίπια (αλληλομηνύσεις κ.λπ.).
Ήταν πάλι η Εισαγγελέας Αμαλιάδας η οποία πέρυσι τέτοια εποχή είχε επιληφθεί μιας ανάλογης υπόθεσης ξυλοδαρμού ενός δημοσιογράφου και ενός κάμεραμαν. Το σκηνικό εξελίχθηκε κατά τον ίδιο και τον αυτόν τρόπο. Οι ξυλοκοπηθέντες δημοσιογράφοι ενημέρωσαν τις Αρχές, μετέβησαν στην Εισαγγελέα, η οποία και πάλι άφησε τα πράγματα να κυλήσουν ράθυμα όπως συνηθίζεται σε αυτή την περιοχή της Πελοποννήσου. Πριν από δύο χρόνια ο συνάδελφος της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» και τοπικός αναταποκριτής Κώστας Νοδάρος δέχεται απειλές κατά της ζωής του, καταφεύγει στη Δικαιοσύνη, δημοσιοποιεί την αγριότητα των τσιφλικάδων, αποκαλύπτει το όργιο παρανομιών αλλά και πάλι οι «φίλιες δυνάμεις» του νομού, τοπικοί βουλευτές, αστυνομικές αρχές και η Δικαιοσύνη προτιμούν να κάνουν τα στραβά μάτια.
Τα «Γόμορρα» του Πύργου
Οι τσιφλικάδες της Ηλείας έχουν εγκαθιδρύσει καθεστώς Μαφίας. Οι οικονομικοί μετανάστες που εργάζονται στις φυτείες, ανεξαρτήτου καλλιεργήσιμου προϊόντος, ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης. Χαμηλά μεροκάματα, συνθήκες διαβίωσης αρχαϊκές, πλήρης έλλειψη στοιχειωδών μέσων υγιεινής, καμία ασφάλιση, εκμετάλλευση των εργατών με υποχρεωτική αγορά αγαθών καθημερινής ανάγκης από καντίνες εντός των άθλιων καταυλισμών σε τιμές μεγαλύτερες από εκείνες της αγοράς. Μιλάμε για πόσιμο νερό, όσπρια και δημητριακά και άλλα χρήσιμα προϊόντα που είναι απαραίτητα στην καθημερινή ζωή.
Οι πάντες γνωρίζουν τα πάντα στην Ηλεία. Ωστόσο αυτή η παρανομία, η οποία σε ορισμένες στιγμές προσλαμβάνει διαστάσεις μιας καλά στημένης κόλασης για τους μετανάστες, δεν απασχολεί κανέναν. Οι βουλευτές, η Περιφέρεια, οι προύχοντες και οι Αρχές σιωπούν. Οι εργαζόμενοι ζουν σε καθεστώς τρόμου και κρύβονται. Οι δημοσιογράφοι αντιμετωπίζουν μία Terra Igognita η οποία διέπεται από άλλους τοπικούς νόμους και τον κώδικα της Omerta. Τα κόμματα εξουσίας (και τα δύο) κάνουν τα στραβά μάτια προφανώς διότι υπάρχει αλληλεξάρτηση με τα τοπικά οικονομικά αλλά καθολικά παράνομα συμφέροντα. Πριν από λίγα χρόνια ένας διορισμένος νομάρχης στην Ηλεία διαφήμιζε διά ζώσης από τα ερτζιανά και τις τοπικές τηλεοράσεις την ποιότητα της ντόπιας ινδικής κάνναβης. Προφανώς τελούσε εν ευθυμία αλλά παρ’ όλα αυτά ουδείς ασχολήθηκε με το ζήτημα. Μεγάλος αριθμός συμπολιτών του θεώρησαν την ενέργειά του ως μεγάλη μαγκιά. Έκτοτε η Ηλεία και θεσμικά κατρακύλησε στην αγκαλιά ενός άριστα λειτουργικού θεσμικού υποκόσμου. Κανενός δεν ίδρωσε το αυτί. Ούτε καν του μητροπολίτη. Βλέπετε οι οικονομικοί μετανάστες στην περιοχή στη συντριπτική πλειοψηφία τους δεν είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Οι τσιφλικάδες-τραμπούκοι είναι.
Από το τεύχος 344 της Athens Voice (27/4/2011). Ολόκληρο το άρθρο του Νίκου Γεωργιάδη εδώ. Σχετική αρθρογραφία εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου