Ήταν ένα αρχιτεκτονικό κόσμημα για την πόλη του Πύργου, που θα μπορούσε να γίνει εστία πολιτισμού και ανάμνηση της αλλοτινής ακμής της. Δυστυχώς έπεσε στα χέρια του φαύλου Ελληνικού Κράτους. Αφού πρώτα λεηλατήθηκε, μετά δόθηκαν υποσχέσεις, έγιναν φανταχτερά σχέδια, δαπανήθηκαν από το Δήμο τεράστια ποσά για να στηθούν τα λίγα σίδερα και οι λαμαρίνες που προστατεύουν τους περαστικούς από τα πίπτοντα υλικά. Χρόνο με το χρόνο, με τη βοήθεια των σεισμών, των καιρικών συνθηκών και της αδιαφορίας, καταρρέει. Ο πανέμορφος ζωγραφικός διάκοσμος των οροφών και των τοίχων, που διακρινόταν από τα μισόκλειστα παράθυρα, έχει σχεδόν σωριαστεί.
Αυτή η χώρα δεν έφθασε εδώ που έφθασε μόνον επειδή «μαζί τα φάγαμε». Χρεωκόπησε επειδή τα μεγαλύτερα ποσά δαπανήθηκαν για να γκρεμίσουμε, να καταστρέψουμε, να χαλάσουμε, να τσιμεντώσουμε.
Είμαστε άξιοι της μοίρας μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου