ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ

Δεκαετία του 1950. Οι μνήμες του πολέμου ακόμη νωπές και το χρέος να τιμηθούν οι ήρωες αδιαμφισβήτητο. Ελλείψει μνημείου πεσόντων, επτά κουτιά ντυμένα με λευκό χαρτί και τοποθετημένα κατάλληλα, παίζουν αυτό το ρόλο. Τέσσερα καλάμια και χάρτινη αλυσίδα ορίζουν το χώρο του μνημείου. Μαθητές ντυμένοι με φουστανέλλες δίνουν επισημότητα στην εκδήλωση και ο αδικοχαμένος Κώστας Καββαθάς του Προσηλιακού, με κοντά παντελόνια, έτοιμος να καταθέσει το στεφάνι από αγριολούλουδα της ανοιξιάτικης φύσης.


Οι στρατιωτικές αρχές της Ηλείας με τον Πρόεδρο Δήμο Καββαθά αριστερά. Στο βάθος αριστερά το παντοπωλείο του Θανάση Μπέλμπα (Βέκη) και το παλιό καφενείο του Παναγιώτη Καββαθά

Δύο δεκαετίες μετά, η μνήμη των πεσόντων παιδιών του χωριού παρέμενε ζωντανή, αλλά έπρεπε να τιμηθούν με μεγαλύτερη επισημότητα. Η Κοινότητα Βυτιναιίκων έστησε μπροστά από το κοινοτικό γραφείο μαρμάρινο μνημείο των πεσόντων εν καιρώ πολέμου και εν ώρα υπηρεσίας. Τα εγκαίνιά του έγιναν ανήμερα της Εθνικής Εορτής, την 25η Μαρτίου 1978.


Ο Μητροπολίτης Ηλείας Αθανάσιος, ο παπα-Γιάννης Γεωργακόπουλος και ο Δήμαρχος Πύργου Ξυστρής κατά την τελετή εγκαινίων

Οι εκκλησιαστικές, πολιτικές και στρατιωτικές αρχές της Ηλείας και ο εκπρόσωπος της Κυβερνήσεως, βουλευτής Ηλείας Αθανάσιος Κανελλόπουλος, τίμησαν με την παρουσία τους το χωριό μας και τους πεσόντες του. Φυσικά μαζική ήταν η παρουσία των χωριανών.


Ο μπαρμπα-Δήμος με τον Υπουργό Αθανάσιο Κανελλόπουλο, τη γλύπτρια, το σύζυγό της και τους κοινοτικούς συμβούλους Σπύρο Κωνσταντόπουλο και Νίκο Λιαρόπουλο ποζάρουν μπροστά στο μνημείο

Το μνημείο στήθηκε σε μια περίοδο κατά την οποία η χώρα έκανε τα πρώτα της βήματα σε καθεστώς δημοκρατικής ομαλότητας. Τα οικονομικά προβλήματα στην Ελληνική επαρχία ήταν έντονα και χρήματα δεν περίσσευαν, όμως πρωταρχικό μέλημα του μπαρμπα-Δήμου ήταν καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας του στην Προεδρία της Κοινότητας, εκτός από τα έργα υποδομής, ο ευπρεπισμός του χωριού. Ενός χωριού που είχε πληθυσμό μεγαλύτερο από σήμερα και φυσικά πολλά παιδιά.


Το μνημείο των πεσόντων με τον μπρούτζινο αετό που κρατάει στο ράμφος του στεφάνι. Στο βάθος αριστερά φαίνεται το Κουφοπουλαίικο, το καφενείο του Κώστα Μπέλμπα και το Αποστολακαίικο
.
Τριάντα χρόνια μετά από εκείνη την τελετή, το χωριό μας έμεινε για πρώτη φορά φέτος χωρίς μαθητική εορτή και παρέλαση. Το σχολείο είναι από πέρσι κλειστό και οι μαθητές πηγαίνουν πλέον στον Πύργο και στον Αϊ-Γιάννη. Το χωριό μας θυμίζει όλο και περισσότερο μια απόμακρη γειτονιά του Πύργου.