Γράφημα της επιταχύνσεως του σεισμού της 26ης Μαρτίου 1998 στον Πύργο
Η σεισμική ακολουθία στην περιοχή του Πύργου που είχε αρχίσει στις 14 Φεβρουαρίου του 1993 με τον κυματοειδή, μεγάλης διάρκειας σεισμό, είχε αφήσει τη σεισμολογική κοινότητα άναυδη από τη διάρκειά της. Σχεδόν κάθε εβδομάδα, τις βραδυνές ώρες, ένας ισχυρός σεισμός δονούσε την περιοχή, σπάζοντας τα νεύρα των κατοίκων, αλλά συγχρόνως θέτοντάς τους σε ετοιμότητα.
Η δραματική κατάληξή της σημειώθηκε στις 14:10 το μεσημέρι της 26ης Μαρτίου, όταν ο δίδυμος σεισμός μεγέθους 5,5 και 5,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, μικρού εστιακού βάθους και με επίκεντρο μέσα στην πόλη, στην περιοχή της Δεξαμενής, προκάλεσε σημαντικές βλάβες στα κτίρια του Πύργου και ορισμένων χωριών της ευρύτερης περιοχής. Το χρονικό διάστημα μεταξύ των δύο δονήσεων ήταν τρία λεπτά. Αυτό το χρονικό κενό, καθώς και το μοίρασμα της σεισμικής εκτονώσεως σε δύο δονήσεις αντί μιας, έσωσαν πολλές ανθρώπινες ζωές, αλλά και την περιοχή από τεράστιες καταστροφές.
Το φαινόμενο της σεισμικής ακολουθίας για πάνω από ένα μήνα και του δίδυμου σεισμού που την κορύφωσε, χαρακτηρίστηκε επιστημονικά εντυπωσιακό φαινόμενο και έκτοτε αποτελεί παράδειγμα στην επιστημονική βιβλιογραφία. Αυτό ωστόσο είχε ωθήσει τους κατοίκους να πάρουν τα στοιχειώδη μέτρα και να είναι σε ετοιμότητα για την ώρα του μεγάλου σεισμού. Υπήρξε μόνο ένα θύμα, μία ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία πέθανε από καρδιακή προσβολή.
Πολλά παλιά κτήρια της πόλεως και των τριγύρω χωριών έπαθαν ζημιές και στη συνέχεια κατεδαφίστηκαν. Σημαντικές ζημιές υπέστησαν και τα μνημειώδη κτήρια της πόλεως, όπως το Μανωλοπούλειο Νοσοκομείο, το Μητροπολιτικό Μέγαρο, οι ναοί του Αγίου Νικολάου, της Αγίας Κυριακής και του Αγίου Διονυσίου.
Η σωτηρία της πόλεως από τα χειρότερα αποδόθηκε στον προστάτη της Άγιο Χαράλαμπο, του οποίου την παρουσία βεβαίωσαν αρκετοί κάτοικοι. Για το λόγο αυτό έγινε και περιφορά της εικόνας του Αγίου στην πόλη. Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν αρκετά δύσκολα, έφεραν όμως σημαντική οικονομική ανάπτυξη και μεγάλη ανοικοδόμηση με αντισεισμικές οικοδομές. Αρκετά διατηρητέα κτήρια αναπαλαιώθηκαν, άλλα όμως, όπως το Μανωλοπούλειο και η οικία Παπαγιάννη στην οδό Ερμού, στέκουν μέχρι σήμερα βαρύτατα πληγωμένα, θυμίζοντας την καταστροφή εκείνης της ημέρας και την εξοργιστική αναξιοπιστία του Ελληνικού Κράτους και της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως. Μετά το Μάρτιο του 1993 ο Πύργος απέκτησε νέο πρόσωπο, όχι κατ' ανάγκην ωραιότερο. Η περιοχή μας από τότε δεν είναι ίδια όπως πριν.
Το σπίτι της Ψυχώναινας, βαρύτατα πληγωμένο το Μάρτη του 1998, καταρρέει από τότε λίγο λίγο με κάθε χτύπημα του Εγκέλαδου.
.
Με χρονολογία ανεγέρσεως το 1888, είναι -ήταν- ένα από τα παλιότερα πέτρινα δίπατα σπίτια του χωριού
.
Οι πέτρες έκλεισαν για πάντα την πόρτα του κατωγιού του Ματσαίικου
.
Το Ματσαίικο ήταν το μόνο σπίτι του χωριού που κατέρρευσε. Όλα τα υπόλοιπα παρουσίασαν ρωγμές και κατεδαφίστηκαν για λόγους σκοπιμότητας
.
Έπεσε το σπίτι, ερήμωσε, χάλασε και ο φούρνος. Πού να βρεθούν τεχνίτες τώρα που να χτίζουν φουρνάκια με κεραμίδι και λάσπη. Τώρα όλα είναι προκάτ
.
Το χωριό μας βγήκε και αυτό πληγωμένο από εκείνο το σεισμό. Πολλά δίπατα σπίτια του υπέστησαν λιγότερο ή περισσότερο σοβαρές ζημιές. Οι ιδιοκτήτες τους, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, προτίμησαν την κατεδάφισή τους και την ανέγερση νέων οικιών αντί της επισκευής. Τα δάνεια για ανακατασκευή ήταν πολύ ελκυστικότερα από αυτά για επισκευή. Έτσι το χωριό απέκτησε μέσα σε λίγα χρόνια πολλά νεόδμητα, αντισεισμικά σπίτια, έχασε όμως το χαρακτήρα που είχε από τη δημιουργία του πριν έναν αιώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου