Σχεδόν δεν υπάρχει σπίτι, από αυτά που κατοικούνται ή δεν έχουν πένθος, που να μην κρεμάει το Μάη, το πρωτομαγιάτικο στεφάνι το βράδυ της παραμονής.Η κατασκευή του γίνεται μετά από ένα σύντομο περίπατο σε κήπους και εξοχές για τη συλλογή λουλουδιών. Δεν είναι δύσκολο, μια και η φύση αυτό τον καιρό είναι στα καλύτερά της. Ως σκελετός χρησιμοποιείται συνήθως μια φρέσκια κληματόβεργα, γύρω από την οποία δένονται με σπάγγο μαργαρίτες (μάηδες), τριαντάφυλλα, χιονάκια, βιολέττες και ό,τι άλλο βρεθεί, που θα κάνει το στεφάνι πιο πολύχρωμο και εντυπωσιακό. Στον τόπο μας δεν συνηθίζεται το πεντόκουκο, το στάρι και το μονόσκορδο, που βάζουν σε άλλα μέρη. Αφού κατασκευαστεί, ο Μάης κρεμιέται από το μπαλκόνι ή την πόρτα του σπιτιού και παραμένει μέχρι την επόμενη χρονιά και όχι μέχρι την παραμονή του Αϊ-Γιαννιού του Ριγανά, όπως σε άλλα μέρη.
Τα πράγματα όμως δεν τελειώνουν έτσι απλά. Τόσα κρεμασμένα στεφάνια είναι πειρασμός και από παλιά συνηθιζόταν η κλοπή τους. Όμως όχι ένα και δύο. Οι "κλέφτες" σχηματίζουν παρέες και μέσα στο σκοτάδι κλέβουν όσο περισσότερα μπορούν. Την άλλη μέρα τα μοιράζουν στις αγαπητικιές και στους γνωστούς τους ή απλώς τα επιδεικνύουν, για να αποδείξουν την παληκαριά τους.
Βέβαια και οι νοικοκυραίοι δε μένουν με σταυρωμένα χέρια. Οι προνοητικοί τα κρεμούν ψηλά ή τα δένουν καλά. Οι πιο άνετοι κατασκευάζουν δύο και το δεύτερο, το καλό, το κρεμούν το πρωί. Κάποιοι άλλοι παζαρεύουν με τη συμμορία την εξαίρεση του δικού τους στεφανιού. Συνήθως η συμφωνία τηρείται. Οι πιο αφελείς τέλος, το πρωί της Πρωτομαγιάς αναρρωτιούνται τι απέγινε ο Μάης τους. Από το "έθιμο" δεν λείπουν οι ακρότητες. Δεν έχουν αποφευχθεί συμπλοκές, βλαστήμιες, ακόμη και απειλές με καραμπίνα! Όλα όμως ξεχνιούνται, μέσα στην ένταση των στιγμών της νεανικής τρέλλας και στη δίψα για επιβεβαίωση.
Έχω υπάρξει αυτόπτης μάρτυς και αυτουργός σε αυτό το "δρώμενο". Με τη βοήθεια αυτοκινήτου και ενός φίλου από τον Πύργο, που είχε κατοπτεύσει από χωρίς την περιοχή, τρία αγόρια και ένα κορίτσι μαζέψαμε καμμιά τριανταριά στεφάνια από τα χωριά ανάμεσα στον Αϊ-Γιάννη, τη Σκαφιδιά και το Κατάκολο. Την άλλη μέρα διαδόθηκε στην περιοχή ότι έκλεψαν στεφάνια από όλα τα χωριά, εκτός από τα Βυτιναίικα! Η συμφωνία που λέγαμε, τηρήθηκε. Και τα σφιχτοδεμένα στεφάνια έμειναν στη θέση τους. Κρίμα που δεν είχαμε κάμερα να απαθανατίσουμε τις μοναδικές στιγμές και το ατελείωτο γέλιο. Τα μούτρα των νοικοκυραίων δεν τα είδαμε. Το επόμενο πρωί που εκείνοι ξύπνησαν, εμείς κοιμόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου