ΤΟ ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ

Η Θανάσω ανάδοχος στη Σουδιώτισσα, σχεδόν σαράντα χρόνια πριν
.
Με το θάνατο σήμερα το ξημέρωμα της Αθανασίας Καραμπέτσου, το γένος Γεωργακοπούλου, σε ηλικία άνω των εκατό ετών, κλείνει οριστικά ο βιολογικός κύκλος μιας απο τις παλαιότερες γενιές των πρώτων παιδιών που γεννήθηκαν στο χωριό μας από γονείς που κατέβηκαν από τη Βυτίνα.
Η γενιά αυτή στάθηκε μάρτυρας ολόκληρης της ιστορίας του χωριού μας, σχεδόν από το στήσιμό του από τους αισιόδοξους και πεισματάρηδες Αρκάδες μέχρι τη μεταβολή του σε ασήμαντο περίχωρο του Πύργου. Είναι πραγματικά κρίμα που φεύγοντας αυτοί οι άνθρωποι από αυτή τη ζωή, πήραν μαζί τους στον τάφο σημαντικές μαρτυρίες, πληροφορίες και στιγμιότυπα μιας κοινωνίας που έχει οριστικά χαθεί από την πίεση του σύγχρονου τρόπου ζωής. Είναι κρίμα που εμείς οι νεώτεροι, υποτίθεται με ενδιαφέρον για την ιστορία του τόπου μας, δε θυσιάσαμε στιγμή από το χρόνο των διακοπών μας για να ακούσουμε από αυτούς τους γέρους όσα είχαν να μας διηγηθούν.
Είναι κρίμα γιατί μαζί με κάθε πέτρινο τοίχο που πέφτει, μαζί με κάθε γέροντα που φεύγει, χάνεται και ένα κομμάτι της ψυχής των Βυτιναιίκων.
.