ΤΗΝ ΕΡΗΜΙΚΗ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΟΥ ΛΕΒΕΝΤΟΧΩΡΙΟΥ, ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ ΤΗΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Φέτος ήταν πολύ έρημη η παραλία. Τα έργα στο ξενοδοχείο προχωρούν και οι θαμώνες άλλαξαν στέκι. Ούτε χελώνες ήρθαν να αφήσουν τα αυγά τους. Το κύμα διέβρωσε την αμμουδιά, κάνοντας το τοπίο ακόμη πιο θλιβερό


Επί είκοσι χρόνια, η ερημική αυτή παραλία ήταν το καμάρι των διακοπών μου, αν και δεν ερχόμουν τόσο συχνά. Μέσα σε αυτή την εικοσαετία άνοιξε ο δασικός δρόμος και αμέσως μετά το βουνό από πάνω της κάηκε, η βλάστηση ξαναθέριεψε, οι πάσσαλοι μπήκαν ανάμεσα στους θάμνους, οι μπουλντόζες ξύρισαν το έδαφος και ξεφύτρωσε το ξενοδοχείο και οι τρεις βίλλες. Απλά και νεοελληνικά, δηλαδή χωρίς λογική


Από του χρόνου οι ερημίτες που έστηναν καλύβες με ξύλα και καλάμια και διάβαζαν με τις ώρες, τα νεαρά ζευγαράκια, οι γυμνιστές, τα αγόρια που αναζητούσαν αμαρτωλή παρέα, οι συντροφιές τις νύχτες γύρω από τη φωτιά, οι ξένοι που έρχονταν από το Aldemar με τα κανώ και τα ποδήλατα, οι γυναίκες που έκαναν λασποθεραπεία, οι χελώνες και οι ακτιβιστές που τις προστάτευαν από όλους τους υπόλοιπους, θα πρέπει να βρουν άλλο μέρος. Εδώ θα έχει "αξιοποιηθεί" και θα έχει "αναπτυχθεί". Για τους άλλους δε με νοιάζει πολύ. Για τις χελώνες όμως είναι κρίμα. Όπως είναι κρίμα που σε αυτή τη χώρα όλα γίνονται θυσία στο κέρδος