Η Μονή Βλαχερνών της Κέρκυρας και στο βάθος αριστερά το Ποντικονήσι
Δούλεψα ένα καλοκαίρι κάτω στης Κορφιάς τα μέρη
κι είδα μια Κορφιοτοπούλα έμορφη και αρχοντοπούλα.
Είχε τα μαλλιά μετάξι, κεντημένα με την τάξη.
Είχε χείλη κοραλλένια, δόντια μαργαριταρένια.
Φέτος το καλοκαιράκι κυνηγούσα ένα πουλάκι.
Κυνηγούσα, λαχταρούσα, να το πιάσω δεν μπορούσα.
Έστησα τα ξόβεργά μου να ‘ρθει το πουλί κοντά μου.
Από την πολλή χαρά μου έφυγε απ’ την αγκαλιά μου.
Έτσι μου ‘ρθε να πετάξω και τον ουρανό να φτάσω,
άγγελο να κατεβάσω και τη θάλασσα ν’ αδειάσω,
να την κάμω περιβόλι, για να τη ζηλεύουν όλοι.
Το Ποντικονήσι από τις Μπενίτσες
Περιβόλι βεργωμένο, μαργαριταροσπαρμένο,
που ‘χει γύρω γύρω αλτάνες και στη μέση μαντζουράνες.
Έχει μια μηλιά στη μέση, που βεργολογά να πέσει.
Τη Δευτέρα τη φυτεύω και την Τρίτη την κλαδεύω,
την Τετάρτη βγάζει φύλλα και την Πέμπτη κόβω μήλα,
την Παρασκευή το βράδυ πάει ο κλέφτης να τα πάρει.
-Κλέφτη, μην κλέβεις τα μήλα, μην κορφολογάς τα φύλλα,
τα ‘χει ο αφέντης μετρημένα, στο τεφτέρι του γραμμένα.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου